Yapıcı bir eleştiri

Sevmek kavramı üzerinde, yazı içerisinde altı çizilecek önemli noktalar olmakla beraber, ÜSTÜ ÇİZİLECEK ifadelerde var.

Altı çizilecek olanların çokluğu, üstü çizilecek olanların azlığı, ilk kez bir yazıya yapacağım bir yorum olarak burada, benim işimi kolaylaştırmaktadır. Aşağıda altını çizdiğim cümleler size ait.

Önce altı Sonra Üstü çizilecek cümleler:

Bu sevda sakat doğdu  ve bu sevda özürlü…

Sevgi tek taraflı değildir. Azcık bu duyguyu tatmış olan, bunun  iki yönlü karşılıklı oluştuğunu bilir.

Madem sevdanız sakat doğup özürlü oldu, bu  önce ki iddialı cümlenizle çelişerek, sizde de sevgi sakat ve  ölü doğmuştu.

Kendimizce verdiğiniz, kendinizce fedakarlık ettiğiniz sunaklarınız, sevdanızın ölü ve sakat olmasını sizden beri tutamazsınız. Karşı tarafı suçlarken bir tarafında da sizsiniz.

Sevmek CeZbE’nin ki gibi olmalı diye başlayıp, Estide geldim ki nin gibi olmalı aralığında ki açık isimleri ile zikredilenlerin, neredeyse sevmeyi her şeye benze hale sokup, sevmenin dışında her şeyi söylemek sanki sevmek.

 Sevmekten çok, muamma duyguların, meçhul ve  bazen de belirgin şahıslar üzerinden tarifine girmişsiniz. Evrensel bir duyguyu alansal daraltmaya gitmişsiniz. Anılanları bu mutlu etsede, sevmek kavramı böyle daraltılamaz.

Sevmek duygusunu, kendisinden başka her şeyle ifade etmeye çalışmak, aslına geri döndürmüyor, tam aksine uzaklaştırıyor.

‘’Sevmek bazen siyah olmalı, ‘’simsiyah__’’ ta gönülden paylaşmalı anormali normal saymalı.. Sevmek birazcıkta sessiz okuyucu olmalı.

Yukarda ki cümleniz, sevmek tarifinden, tanımlamasından ziyade, yine adres gösterilip somutlaştırılmaya çalışıyorsunuz. . Simsiyah_... Normal olan sevmeği anormalleştiriyor eksiltiyorsunuz.

Normal olan sevmektir, anormal olan ise sevememektir.

Sevmek duygusu, değişkenliği doğru orantılı olup, aynı duygunun  aşama aşama ilerlemesidir. Bu aşama içerisinde, ters  orantılı bir duygu biçimi olacak tanımlamalar ile, tanımlanması, sevmeyi bir tanımlamaktan ziyade, adrese takılmış bir zihnin, sevgi kavramında ki halleri öldürmesinden başka bir şey değildir.

Bununla beraber, şayet  cümlenin çatısı, muamma bir tanımlamadan uzak tutulup, adreslerde indirgenmeyip, kuşatıcılığını yazı bütünlüğünde taşısaydı, yinede  hoş görülebilirdi.

‘’Sevmek yazılara yorum olmalı’’

Sevdiğim için sevgiyi allak bullak eden yazınıza, sevgi için söylediğiniz, aklınıza düşen her şeyin muammaya katkısından dolayı, bu  yorumu yaptım.

Size göre sevgi, her şeye dönüşebilen, kimliksiz, netlikten uzak, saf duruluğunu barındırmaktan öte, yaşam içinde ki hallerin egemen  olduğu  şey sevgi.

Sevmek yukarda söyledikleriniz değil. Her şeye benzetilen değildir sevmek. Her  elbiseyi giymek değil sevmek. Sevmenin ne  olmadığını anlasaydınız, ne olduğunu çok susarak da anlatırdınız.

   Saydam arkadaşımızın yorumunu okudum ve ne hikmettir ki yorum yapma ihtiyacı hissettim. Önce sevmek yazısını okuduğumda yazan arkadaşın kendi algılarıyla yaşadığı sevmeyi dile getirdiğini anlamak dışında br şeye rastlamadım. Ben de dahil bazı arkadaşlarımızın nicklerini kullanarak  yazdıkları da sanırım uzaktan baktığında bizle ilgili aldığı ip uçlarından kaynaklanıyor. Kendisiyle yazılarını okumak haricinde hiç bir
hukukumuz olmamıştır yani kendi adıma bu böyle.

   Benim anladığım yazan arkadaş ne sevmenin bilimsel tanımı budur demiş ne de
ben böyle diyorsam böyledir demiş. Saydam arkadaşın yorumunun son cümlelerini okuduğumda havada bilir kişi raporu kokusu aldım. Aman ha yanlış anlaşılmasın sonuçta anlatmak istediğin karşındakinin anladığıyla sınırlı kaldığından sıkıntı yaşanır demeye getiriyorum.
  

   Sevmenin tek taraflı olamayacağından bahsetmişsiniz ve bence sizde bu konuda yanılıyorsunuz. Sevmek sadece insanın evladına duyulan bir his değildir. Kaldı ki öyle bile olsa severken muhasebesini tutuyorsak durup düşünmek gerekir. Mesela ben papatyayı karşılıksız seviyorum. Papatya gördüğümdeki içsel coşkumu eminim  papatya beni gördüğünde hissetmiyordur :) tamam kabul ediyorum abuk bir örnek oldu ama sevgi kriterlerimin içinde papatya da var benim :)

pek küçük dip not: yazdıklarım tamamen okuduklarımdan anladıklarımın karşılığıdır ve art niyet barındırmamaktadır

Yorumum, yorumlara sebebiyet verdiği için mutluyum. Yazı sahibinin yorumuma verdiği cevap güzel bir teşekkürle başlıyor. Bütün yorum yapan arkadaşların , estide geldinin dediği gibi, zihinlerine düşenlerle ilişkili olarak yapılıyor.

Ancak yorum yapanların bir birine yorum yapması sanırım yazıya emek harcayan arkadaşa haksızlık olur. Bizde katkı olsun diye paylaşımda bulunduk.

Yorumların kaçınılmaz iki yönü vardır. Biri pozitif yönleri öne çıkartmak. İkincisi eksik birakılmış  öne çıkmayan yönlere vurgu yapıp, yazarın dikkatini oraya çekip orada ki eksikliği gidermesi içindir.

Diğer yorum biçimlerini zaten kale almamak gerekir. Küçümsemek, basit görmek, incitici cümlelerle yazanın emeğini hiçe saymak gibi.

Sayın osman bey, bu yazınıza getirdiğim eleştiriler, sizi benim önceki yazılarıma götürüp, ilişkisi olmadığı halde burada o yazıdan alıntı yapıp, tespitlerime adeta bir karşılık vericesine örneklemeler yapmışsınız.

Bunu etik bulmuyorum. O yazıların yazıldığı geçmiş tarihler olduğu halde, bu eleştirilerinizi  orda yapmalıydınız. Başımın üstünde yeri vardı. Ama siz , ilkkez  birinin yazısına yaptığım eleştirel  yorumuma cevap  niteliğinde, eski yazılarıma dönüp, eleştiriyi burda yapıp bir cevap verme telaşına girmişsiniz.

Bu yalnış bir tutum. Kalem oynatan  insan için bu tip şeyler enerji kaybıdır. Bütün yapacağınız eleştirilere açığım. Her birini bir kazanım olarak görür cevap verilmesi gerekiyorsa cevap veririm.

Şunu da not düşmek isitoyurm. Çelişki diye geçmiş yazılarımdan,  sözlerinizin sonuda alıntı yaptığınız '' aşk gelinlik gibidir birkez giyilir sözümü yine aşka tevbe yoktur sözümle çelişkili görmüşsünüz. Burada tezat olmadığını,  o yazıya yorum yapsaydınız eleştiri olarak, onu da size  orada  ifade etmeye çalışırdım. Ama bunun burda yersiz olduğunu söyleyip temes etmiyeceğim.

Yazı tarzımda önemli prensip edindiğim bir  noktayı sizin vesilenizle burda zikredeyim

Ben okuyucuyu, yazının bir parçası olarak düşünüp, tamalayıcı bazı noktaları açık birakarak, okuyucumun kendincede tamamlamasını isterim.

Bu hem onun zihnini konuyla direk ilişki haline sokar , en önemlisi yazıya katkısı okuyucudan yine kendi benliğine yönelik doyurucu bir hal alarak tamamlayıcı olur.

sevgilerimle....