"bilgegüneş" adına yakışır bilgelikte değerlendirmiş durumu... Konunun ticari tarafını düşünen tek kişi olarak kalacaksınız sanırım. 1zifiriSes gayet net bir şekilde olayın duygusal boyutunu ifade etmiş zaten.

O duyguyu yaşayabilecekse,

Birşeylerin sonraki kuşaklara aktarılmasında yararı olacaksa,

Ve okusun dediğiniz artık kimsenin neredeyse kapağını bile açmadığı kitap yerine olayın içinde anlatırken duracaksa..

O bu çok kazanacak, setçisi emekçisi az kazanıyor eee bizim çocuklar ne olur para almasalar, kel mi kalacaklar?

Paylaşım için teşekkürler, okumak için çabam olmayacak ama izleyip hissedebilmek için bekleyeceğiz. Saygılar

Küçük oğlunuzla aranızda geçen diyalog tamamen bu minvalde mi acaba, bu kısmı merak ediyorum. Zira sizin tepkinizi son derece abartılı buldum. Daha senaryoyu görmemişsiniz, cast hakkında malumatınız yok ama sırf büyük oğlunuz “baba Çanakkale Zaferi filme alınıyor ben de ekipte yer alıyorum” demesinden dolayı küçük oğlunuza da telkinde bulunmuşsunuz. Peki siz bu isteğinizi söylediğinizde küçük oğlunuz Çanakkale Savaşı'na dair burun kıvırma pozisyonu mu aldı ki “seni dünkü gibi sevemem” sözünü ettiniz? Çanakkale Savaşı'na dair yüzlerce belgesel, onlarca film hatta çizgi filmler bile varken, bu döneme dair yapılacak hemen her çalışma [elbette istisnalar olacaktır] mutlaka gişe kaygısı taşıyacakken, bu yeni çekilecek filmi neredeyse kutsayacak hale gelmenizin arkasında yatan psikolojiyi anlayamam. Bu tip yaklaşımların uzantısını, ebeveynlerin, çocukların üniversite sınavları sonrasında yapacağı tercihlerde de görüyoruz. Neredeyse her 10 gencin 9'u meslek hayatlarına sırf ailelerinn yönlendirmesiyle devam ediyor. Aile istediği için üniversitelerde okunuyor o bölümler...

Bir yorum da oğlunuz için yapayım: ayranının kabardığı yaşlarda olan bir delikanlının, sırf babasına olan sevgi ve saygısından dolayı, istemediği halde bir filmde görev almak için girişimde bulunması “aile sadakati” bağlamında çok güzel. Eminim babanın alter-egosunu da okşamıştır bu davranış. Ve fakat mantıklı bir zemine oturtulamamış ebevyn isteklerine, sırf “ailem istiyor” diye kabullenmesi, onun ileriki yaşantısında “birey” olma anlamında sıkıntılar yaşayacağının da göstergesi olabilir [Umarım yanılırım]...

Böyle pırlanta gibi çocuklar yetiştirmişsiniz, Allah uzun ömürler versin. Dilerim sırf kendinize göre atfettiğiniz "değer"lerden dolayı onların yaşamına bu denli müdahalede bulunmazsınız bir daha...

Bir babanın; büyük oğlunun filmde oyama sevinci mi, küçük oğlunun geçmişine kayıtsız kalışımı yada geçmişine çok bağlı fakat oğullarına hiç bir şey anlatamayışı mı? (Günahına girmeyeyim belki de anlatmışsın.) Bana sorarsan hepsidir!

Sana bir soru  baba arkadaş? Sen şimdiye kadar çocuklarına; Çanakkale savaşını anlattın mı? Veya başka savaşları, yakın tarihli savaşları da olur, mesela Sarıkamış’ta 90 bin askerin tek kurşun sıkmadan nasıl donarak öldükleri. Yiyecek bulamadıkları için atların dışkısında ki arpa taneleriyle beslendiklerini. Bütün bunlar çocuklara okullarda anlaşılmaz bir dille anlatılıyor. Bir kaç kahramanlık hikayesi hepsi  o kadar. Dikkatinizi çekti mi? Çanakkale şehitliklerini anma programları (ki 250 bin şehit can yatıyor orada) Anzakların kendi şehitlerini anma programlarından daha sönük geçiyor. (Anzaklar yaklaşık 18 bin kayıp) Adamlar sabah şafakla birlikte orda ayinlerle kendi askerlerini anıyorlar. Bizimkiler ne yapıyor protokol kavgasında, öne çıkma kaygısında başka bir şey yok! Herkesin şehidi onlar için değerli fakat sanki değer verme konusunda yeteri derecelendirme yapılmıyor Türkiye’de herşeyde olduğu gibi!

Senin oğlunu saçına kıyamadığı için bundan sonra daha az seveceğin düşüncesini bir daha gözden geçir isterseniz. Oğlun senin karşına çıkıp ‘’baba sen şimdiye kadar ne anlattın?’’ diyebilirdi. Bugün insanlar flim seti için bile saçına kıyamadığını savaş yıllarında insanlar canlarını ortaya koyuyordular! Her sahne flim sahnesi gibi değildir! Roller değişiyor!

Bu zamanın gençleri artık kendi geleceklerini, kendi dünyalarını yaratma çabasındalar. Bu onların geçmişine kayıtsız kalsın anlamında değildir. Elbet Ebeveynlerin görevi hepsini onlara sunmak. Onlara doğruyu anlatmak geçmişle boğmamak şartıyla, dozunda!

Fazla uzatmaya gerek yok bilgegüneş ve B.A.Y ve diğer arkadaşlar yeterince anlatmışlar. Teşekkürler.

İyi Bayramlar...

  Belli ki filmlerde rol alma umudu olan bir genç ve belli ki milli duyguları güçlü ve bunu evlatlarına aşılamaya çalışan bir baba var ortada.

   Eğer o genç bu yorumları okumuşsa neler hissetmiştir? Acaba yüreklendirilse daha mı iyi olurdu? Bir babayı hassas noktasından yaralamak neden?

   Söz konusu film gurur duyduğumuz bir zaferi ne denli yeterli anlatacak bilemem ama sevgili oğlunuza başarılar ve sektörde gurur duyulacak nice roller diliyorum.

   Son olarak da neredeyse her blogda bir tartışma çıkarılmasından bıkıp usandığımı ifade etmek istiyorum. Saygılarımla...

:)) Yorumlari okuyunca   inanin  tebessum ettim, sssiittt bornova ne oldu birdaha cikmadimi o saclar ne cok uzulmussun:D

Bence cok hos bir paylasim olmus ellerinize yureginize saglik.

Afferim  benden olsun ogullarinizin ikisinede:) umarim  basarili dogru anlatimla cekilir film, bende sabirsizlikla bekliyorum.

Bence oglunuzu daha cok sevin cunki o sizi sevdiginden denemis buda birsey, ama sunuda soylemek isterim  o ufakliginiza, simdi deli caglari kiyamiyorya o saclara, yarin oburgun sevdigi kiz kisa sac yakisiyor deyince nasil solugu kuaforde alicak izleyin:D.  oda anlamis olucakki koku onda nasilsa:)).