Savaş ve Çocuk, hiç bir zaman bir araya getiremediğim daha doğrusu birbirine yakıştıramadığım iki sözcük. Cidden dengemi bozuyor! Şiddet ve masumiyet nasıl bir araya gelsin ki. Ama birileri öylesine bir araya getiriyor ki hem de yok edercesine, savaş ile çocuğu yok etme sanatı! BAYın örnek verdiği Ali olayı da tam buna uygun, savaşta güçlü olan; bir kısmınızı öldüreceğim, bir kısmınızı sakat bırakacağım ama seni yaşatacağım, gerektiğinde bir daha öldürmek için!

Aslına bakarsanız toplumlarda çok fazla kanıksamıyor artık. İki sözcüğü bir araya getirmeye kıyamıyoruz ama anne ve baba çocuklarının birinin adını Savaş diğerinin adını Barış koyabiliyorlar. Başta doğar doğmaz onları bu illete hazırlıyorlar!

Yıllardır Filistin’de dayatılan kirli savaşta öncelikle çocukları yok etme stratejisi üzerinde duruluyor, böylelikle karşı tarafın hassasiyetlerini kırıp teslim olma ve savaşma direncini kırmış oluyor. Bunu yapanlar tarihte soykırıma uğramış bir toplumun yapması daha çok acı verici. İsrailli bir kadın! vekil; ‘’tüm Filistinli anneler ölmeli ve evleri yakılmalı ki bir daha terörist yetiştiremesinler!’’

Yıllar önce bir iki aile kavgasına şahit olmuştum. (iki komşu) Taşlı sopalı kavga ölümüne birbirlerine saldırıyorlar. Şuursuzca attıkları taşlar yerde çaresizce ağlayan çocukları değiyor, bir çoğu yara bere içinde. Kavga eden taraflardan bir kadın yerde çaresizce ağlayan bir çocuğu kucağına aldı havaya kaldırdı karşı tarafa aynen şöyle seslendi. ‘’Çocuğumu yere vurur öldürür üstünüze atarım’’ demişti.  Herkes donmuş gibi kalakaldı sonra herkes kendi yaralılarını toplayıp dağıldılar. 

O kadın neden böyle bir şeye başvurdu, kavgayı sonlandırmak için mi çocuğunu feda etmek istedi? (ki bu daha korkunç) yoksa gerçekten çocuğu öldürüp onların üstüne atmak mı istedi? Pek anlam veremedim doğrusu. Düşünün artık savaş denen canavarı. İki komşuyu bile acımasız hale getiriyorsa varın ülkeler arası anlamsız savaşları düşünün!

***

MASKEM: Demek birileri pislikle besleniyorlar!
TuRK_38 : Sebepler çok, birileri ari ırk için insan öldürür, diğeri sözüm ona terörist yetişmesin diye anne-çocuk öldürür!
ortadunya: Dini kullanıp o kadar çok acılar yaşanmış ki hangi birisini örnek verim ki. Tarih bu iğrençliklerle dolu.
CeZbE : Son cümle hassasiyet(in) üzerine çıkardım. Zaten benimde içime sinmemişti.
Sat_Agraha: Acı insanı olgunlaştırır derler ama bir tarafta da insanın içini hep yakar. Çocukların ölmesini görmek kadar acı verici bir olay olabilir mi?

anka1453: Allah bu acımasızları ne zaman görür bilmem ama benim pekte umudum yok doğrusu?!

ve
BirAdamYaratamamak: Verdiğin değerli bilgiler ve Kazım Koyuncu'nun şarkısı için teşekkür ve yeniden hatırlattığın için.

Bu arada; hiç başımızdan eksik olmayan gökyüzüne, günün karanlık saatlerine, ara sıra kopsa da fırtınalara, bir gün boğulacağımız denizlere, eski günlere, neler olacağını bilmesek de geleceğe, kötülüklerle dolu olsa bile tarihe, tarihin akışını düze çıkarmaya çalışan tüm güzel yüzlü çocuklara, Donkişotlar ‘a, ateş hırsızlarına, Ernesto “Çe” Guevara’ya, yollara-yolculuklara, sevgililere, sevişmelere, sadece düşleyebildiğimiz olamamazlıklara, üşürken ısınmalara, her şeyden sıcak annelere, babalara ve tadını bütün bunlardan alan şarkılara kendi sıcaklığımızı gönderiyoruz. Kötü şeyler gördük. Savaşlar, katliamlar, ölen-öldürülen çocuklar gördük. Kendi dilini, kendi kültürünü, kendisini kaybeden insanlar, topluluklar gördük. Yanan köyler, kentler, ormanlar, hayvanlar gördük. Yoksul insanlar, ağlayan anneler, babalar, her gün bile bile sokaklarda ölüme koşan tinerci çocuklar gördük. Biz de öldük. Ama her şeye rağmen bu yeryüzünde şarkılar söyledik. Teşekkürler dünya.” - Kazım Koyuncu - 

Vee..bizde Kazım Koyuncu gibi bir şahsiyet tanıdığımız, gördüğümüz için teşekkür, Ruhu ŞAD olsun diyorum..

MASKEM; Böyle bir algıya düşmemeliydiniz, elbette ki, savaşlarda kimse ölmesin. Paylaşımın konusu ‘’ÇOCUK’’ olduğu için devamlı onlar üzerinden konuştuk. Ama savaş çıkaran büyüklere, esaslı bir dayak atılmasından yanayım. :)

1YALNIZLIK: Sizi ilk yorumda unutmuşum, yorumunuz için teşekkürler.