İki binden fazla çalışanının yaş ortalaması kırkın üzerinde olan işletmeye çok sayıda işçi alınmıştı o yıl. Ve işe alınanların çok büyük bir bölümü endüstri meslek lisesi mezunu genç arkadaşlardı. Şehrimiz de küçük olduğu için genellikle bir birimizi tanırdık. Çoğu ile okuldan arkadaştık zaten..
İşe yeni alınan bizim jenerasyonun yaş ortalaması nerden baksanız 22-23 tü. Çoğumuz yeni askerden gelmiştik.
Bir müddet kan uyuşmazlığı sorunu yaşadıktan sonra işletmedeki eski işçilerle kısa sürede kaynaşmış çok güzel bir sentez oluşturmuştuk. Eski işçilerin çok büyük bir bölümü ilk okulu bitirdikten sonra işletmeye çırak olarak girmiş ve orada kalmışlardı…
Mizahın ucundan kenarından tutan birisi olarak, işletmede çok ilginç tipler olduğunu yavaş yavaş tespit etmeye başlamıştım bir müddet sonra..
Mesela kaynakçı Hakkı abi ile postabaşı Ramazan abi ilk dikkatimi çeken insanlar olmuştu. İkisi can ciğer kankiydi zaten. Çay saatlerinde verilen molalarda birlikte çıkacakları tatilin planlarını yapıyorlardı o günlerde. Ramazan abinin jawa motosikleti ile Bursa, İstanbul hattında geziye gideceklerdi. Motor Ramazan abinindi ama kullanmasını bilmediği için motosikletin kaptanlığını Hakkı abi yapacaktı.
Sonradan anlattıklarına göre gezinin başladığı ilk saatlerde Bozüyük yakınlarda  yol trafiğe kapalıdır. Tüm araçlar kilometrelerce kuyruk oluşturmuş yolun açılmasını beklemektedir. Ama bizim iki kafadar motosiklet kullanıyor olmanın avantajı ile kapalı yolda devam ederler. Ama bilmezler ki büyük çapta dinamit patlatılacaktır o yüzden yol kapalıdır. Bir müddet sonra dinamitin patlaması ile yağmur gibi yağan taşlardan kaçarken motosiklet devrilir, ve arkada oturmakta olan ramazan abi bir elbise askısı gibi trafik levhasına asılı kalır. Hakkı abi Ramazan abinin haline gülünce kavga ederler. Küserler, ama tatilide yarım bırakmazlar. Hiç konuşmadan, hatta yemeklerini bile ayrı ayrı yiyerek dört gün gezip geri dönerler.. Aklıma geldikçe gülerim bu hikayeye ben…
İşletmede ikinci keşfettiğim insan Astronot lakaplı Niyazi abi idi.
Şahsına münhasır bir adamdı rahmetli Niyazi abi…
1.90 a yaklaşan boyu, iri cüssesi, şişe dibi gibi kalın gözlükleri ve hep yüzünde olan kirli sakalı ile enteresan bir tipti rahmetli…
Günahı boynunda hep abarttığı söylenirdi Niyazi abinin…
Kankisi hacı Yaşar abiden bizzat kendi dinlediğim ve bire bir onun ağzından aktardığım olaya bakarmısınız?
Aynen şöyle anlatmıştı hacı Yaşar abi
Bir cumartesi günü Niyazi ile çarşıda geziyoruz. Niyazi her zaman olduğu gibi koluma girdi. Hem anlatıyoruz hem yürüyoruz. Karşı kaldırımdan kırmızı kıyafetli bir kadın yürüyor. Herkesin dikkatini çeken bir kadın. Niyazi aniden durdu ve kolumu çekiştirerek
-Hacım bak bak bak… Şu kırmızılı kadını görüyormusun. İşte o benim aşkım. İki yıldır görüşüyoruz.
Pek inanmamıştım bu hikayeye, zira gösterdiği kadınla rahmetli Niyaziyi bir kazanda kaynatsanız sularının bile karışmayacağından eminim…
Bir müddet sonra Niyazi yine kolumu çekiştirdi
-Ayyyy kimi görüyorum. Vallahi şu gelen kadında benim sevgilim. Bir yıl boyunca aşk yaşadık bu hatunla…
Niyazi coşmuştu. On dakikalık yürüme esnasında en azında beş altı kadın göstermişti bana. Ve iddasına göre hepsi onun sevgilisiydi.
Pekte önemsemiyordum Niyazinin anlattıklarını, dahası ciddiyede almıyordum…
Ama karşıdan benim hanım çıkınca içim cız etti nedense. O ana kadar önemsemediğim, ciddiye almadığım Niyazi nin yakasını sertçe tutup çektim ve dedim ki:

-Bak Niyazi… Şu karşıdan gelen mavili hanım benim eşim. Onun içinde sevgilim falan dersen anam avradım olsun öldürürüm seni….
Hep gülümserim bu olay aklıma geldiğinde..
Dedim ya, inanılmaz ilginç tipler vardı işletmemizde
Mükerrem kim mi?
İstermisiniz, anlatayımmı Mükkerremi de :)