İÇİMDE'Kİ KÜÇÜK KIZ
11 Eylül 2014, 16.15 A- A+
Özgür olmak,uzaktan bakılınca ne de güzel görünüyor. Bu iki kelime sahi neydi ? Özgür olmak ,özgürce kimseye hesap vermeden, kimseyi umursamadan, kendi bildiğince kendi duygularına göre hareket etmekmi! yoksa öylece yaşamaya çalışmakmı neydi? Peki siz hiç özgür oldunuzmu özgürce hayatınızı yaşadınızmı ?
Şöyle bir kendimi düşündüm'de; Bu söylediklerimi ben yaptımmı diye? Çocukluğuma indim önce, gözlerimi kapattım ve o küçük kızın duygularını , o günlerdeki yaşantısını hayal etmeye başladım. Çocuklarıı için gece gündüz çalışan bir baba ; eve azda olsa katkım olur diye örgü örüp geçim için çabalayan ona yardımcı olan bir anne. Bu kadar fedakar iki insana karşı hep susması gerektiğini düşünen küçük kız. Benim neden ondan yok yada bende bundan istiyorum diyemedi hiç, bana şunu alın bunu alında demedi. Arkadaşlarında gördüklerini hep uzaktan seyretti. Söylese belki de alınacaktı istedikleri ama onlar için zor olacaktı.
Sadece onlar mıydı? Değil tabi'ki. Etrafında öğütler nasihatler verenler çok vardı. O öğütlerden bazıları şimdi aklıma geliyorda hafif bir tebessüm oluştu yüzümde.''Sen küçüksün büyükler konuşurken küçükler susar dinler'' derlerdi.. İyide belki bende bir şeyler anlatmak istiyordum :)) ''Yaptığın bize ise öğrendiğin kendine evde ne kadar iş varsa yapayım diye. İyide belki benim canım evde iş yapmak istemiyordu .onca işi :)) Büyük anneminde,sürekli söylediği bir söz vardı: '' kızım derdi, Hayatta en kötü şey hırsızlık demiş Atalarımız. Onu bile öğren yanında kalsın, Dünyanın binbir türlü hali var derdi. Derdi demesine de nedense onu öğretmedi :))
Nede olsa onlar büyüklerimdi. Öyle diyorsunuz ama! öyle deil işte diyemedim. Belkide haklılardı, yada bazan çoçuk olduğumu unutuyorlardı sanırım.
Sonra büyüdüm aradan onca yıllar geçti ama, ben de o duygular hiç değişmedi. İçimdeki Küçük Kız hep özgür olmak istedi. Peki olabildi mi? Hayır olamadı. Çünkü hep kendinden önce başkalarını düşündü ve hep onlar mutlu olsun istedi... Keşke birileri de onu düşünebilseydi, ama işte öyle alışmışlardı ki hep ondan almayı düşündüler, onu anlamayı hiç kimse düşünmedi. Canları sağolsun... Bir bilen varsa banada öğretsin! özgürce, içinden geldiği gibi, hiç bir şey düşünmeden yaşamayı .. Şimdi istiyorum özgür olmayı, özgürce kendi istediğim gibi yaşamayı. Ama sanırım hiç bir zaman böyle özgürce yaşayamayacağım. Nereye gidersem gideyim, yürediğimde sevdiklerim oldukça hiç özgür olamayacak içimdeki o küçük kız.
Sanırım benim de kendimi özgür hissettiğim tek yer, burası!!!
Blog ve içimdeki saklı kalan özlemlerim özgürlüğümü satırlara
döktüğümse bu yazabildiklerim .. İçinde özgürlük isteyen herkese.
Sonsuz sevgilerimle
>>> BuzuL <<<
Şöyle bir kendimi düşündüm'de; Bu söylediklerimi ben yaptımmı diye? Çocukluğuma indim önce, gözlerimi kapattım ve o küçük kızın duygularını , o günlerdeki yaşantısını hayal etmeye başladım. Çocuklarıı için gece gündüz çalışan bir baba ; eve azda olsa katkım olur diye örgü örüp geçim için çabalayan ona yardımcı olan bir anne. Bu kadar fedakar iki insana karşı hep susması gerektiğini düşünen küçük kız. Benim neden ondan yok yada bende bundan istiyorum diyemedi hiç, bana şunu alın bunu alında demedi. Arkadaşlarında gördüklerini hep uzaktan seyretti. Söylese belki de alınacaktı istedikleri ama onlar için zor olacaktı.
Sadece onlar mıydı? Değil tabi'ki. Etrafında öğütler nasihatler verenler çok vardı. O öğütlerden bazıları şimdi aklıma geliyorda hafif bir tebessüm oluştu yüzümde.''Sen küçüksün büyükler konuşurken küçükler susar dinler'' derlerdi.. İyide belki bende bir şeyler anlatmak istiyordum :)) ''Yaptığın bize ise öğrendiğin kendine evde ne kadar iş varsa yapayım diye. İyide belki benim canım evde iş yapmak istemiyordu .onca işi :)) Büyük anneminde,sürekli söylediği bir söz vardı: '' kızım derdi, Hayatta en kötü şey hırsızlık demiş Atalarımız. Onu bile öğren yanında kalsın, Dünyanın binbir türlü hali var derdi. Derdi demesine de nedense onu öğretmedi :))
Nede olsa onlar büyüklerimdi. Öyle diyorsunuz ama! öyle deil işte diyemedim. Belkide haklılardı, yada bazan çoçuk olduğumu unutuyorlardı sanırım.
Sonra büyüdüm aradan onca yıllar geçti ama, ben de o duygular hiç değişmedi. İçimdeki Küçük Kız hep özgür olmak istedi. Peki olabildi mi? Hayır olamadı. Çünkü hep kendinden önce başkalarını düşündü ve hep onlar mutlu olsun istedi... Keşke birileri de onu düşünebilseydi, ama işte öyle alışmışlardı ki hep ondan almayı düşündüler, onu anlamayı hiç kimse düşünmedi. Canları sağolsun... Bir bilen varsa banada öğretsin! özgürce, içinden geldiği gibi, hiç bir şey düşünmeden yaşamayı .. Şimdi istiyorum özgür olmayı, özgürce kendi istediğim gibi yaşamayı. Ama sanırım hiç bir zaman böyle özgürce yaşayamayacağım. Nereye gidersem gideyim, yürediğimde sevdiklerim oldukça hiç özgür olamayacak içimdeki o küçük kız.
Sanırım benim de kendimi özgür hissettiğim tek yer, burası!!!
Blog ve içimdeki saklı kalan özlemlerim özgürlüğümü satırlara
döktüğümse bu yazabildiklerim .. İçinde özgürlük isteyen herkese.
Sonsuz sevgilerimle
>>> BuzuL <<<
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış :( Yazık ama blog sahibi senin yorumunu bekliyor olabilir