Yine yoksun, sana en ihtiyaç duyduğum anda, kim bilir şimdi nerelerdesin? Ne zaman saha ihtiyaç duysam ya ortalarda görünmezsin, ya da bir bahane bulur benden uzaklaşırsın. Bense tam tersini yaparım, bir şeye ihtiyacın olurda ben yardım edeyim diye, yanından ayrılmaz, türlü bahaneler ile sana gelirdim. Senden uzata olamazdım ki, bendeki bu duygular beni sana itiyor gibiydi. Bunu bir ben değil herkes biliyordu, bir tek sen bilmiyordun, ya da bilmek istemiyordun. Kötü zamanımda yoktun, şu an her halim ile çok iyi durumdayım, kötü günümde yanımda değilsen iyi günümde GEL ME!

Sen konuştukça ağzının içine bakardım san ki, çok tatlı konuşuyordun, sen konuştukça zaman akıp gidiyor, bense sana çok daha fazla tutuluyordum. Gecem, gündüzüm yarınım olmuştun san ki, sensiz bir günün adı yoktu, ne çok alışmıştım sana, bilirsin alışmak sevmekten daha zor geliyor, bense her ikisiyle tutulmuştum sana, hem alıştığım, hem sevdiğimdin. Her renk seninle güzeldi, güneş bile seninle açardı, yüreğime düşen cemreler gibiydin, buharlaştın gittin tutamadım. Birkaç kez gördüm o yüzünü hala unutamadım, ben hasretle yüzüne bakarken sen benim saflığıma GÜL ME!

Çok kızmıştım senin umursamaz haline, ben senin adını koymuştum, sevdiğimdin özlemimdin her şeyimdin, benim ise varlığım bile belli değil. Kimim ben neyinim hala anlayamadım. Bundandır ki çok kızıyorum sana,  ben her ne kadar kızsam da bil ki bu içten değil,  her ne kadar sana kızıp seni içimde öldürmek istesem de sen ÖL ME!