Önce videoyu izledim Turqoisee, sonra detaylı okudum yazını. Anlattığın ve gördüğüm şeylere ne kadar yabancı olduğumu düşündüm. Senin gibi hissedemedim elbette, bu benim hayatla ilgili eksiğimdir, bu tür bir şeyi yaşamamış olmam, dolayısıyla empati kuramamam ve yazının tadını alamamam vs. Ama söz ettiğin gerçek mutluluğu kavrayabiliyorum. Bir doğal gidişatı var bu hayatın, bu doğalın dışına ne kadar çıkarsak o kadar mutsuz olup zorluyoruz kendimizi, hem kendimizi, hem de yaşadığımız bu dünyayı aslında... O harman yerinde hayvanların  dışavurumlarının :) nasıl bir doğallıkla samanlarla sarmalanıp duvara atıldığını gördüm, ben bunu ilk kez gördüm. Tezek yapmak başlı başına bir iştir sanırdım. Belki de öyledir bilemiyorum inan :) Ama çok dikkat çekiciydi benim için o kısım, hani eğlenceli değil, bildiğin dikkat çekici... İşte o görüntüdeki gibi her şeyi oluruna/doğalına bıraksaydık bu dünya tıkır tıkır işleyecekti, böyle berbat etmeyecektik hiçbir şeyi. Bir tezekten yola çıkıp bunları düşünmem garip mi bilmiyorum ama öyle etkiledi beni o görüntüler ve yazın. 

         Tekrar yazma kararı almana çok sevindim bu arada...