Belki de ilk önce kendimizden başlamamız gerekmektedir.

__Ben ne kadar varım,  ne kadar düşünebiliyorum, ne kadar gelişiyorum  ve kendi düşüncelerimi üretebiliyor muyum?  Dün yaşayan ben'le bugünkü ben'in arasında ,  varlığıma olumlu katkı sağlayıcı önemli bir fark yaratabildim mi ?

Bir düşünün bakalım , ne kadar kayıp zaman biriktirdi(m)niz.

Düşünmeyi ve fikir üretebilmeyi zaruret kabul edip  , doğru bilgiye aç ,  kendisine zaman ayırabilen ve takviyelerle destekleyen,  mücadeleci, fikirlerinin boyut ve esnekliğini arttırabilen bireylerin varlığının artması gerekmektedir. ( bu boyutta çözüm yollarının üretilmesi gündeme gelmektedir)

Farklı düşüncelere tahammülü olmayıp, onları kilit altında tutmak isteyen , baskıcı zihniyetlerin sorgulana maması ne kadar doğruysa, kendilerinin diklare ettikleri ( doğru veya yanlış ) fikirleri başkalarına baskı yada şantajla , kabul ettirmeye çalışan bir gücün varlığını sorgulamamak ta aynı ölçüde yanlış değil mi ?

Yaşanmış geçmiş tarihi bilmek, geleceğin getirilerinin olasılıkları hakkında fikirler verirken globalleşen,  kendi sınırlarını aşmak isteyen ve bu amaçla yayılmacı politika güden , güçlü ve sinsi devlet ve terör örgütlerinin amaçları hakkında kalıcı tedbirler almak imkanı sağlamaz mı ?

Kişiler , zaman ortam ve şartlar değişse de,  husule gelen olayların tekerrürden ibaret olduğu zaten aşikardır.

Akıl her zaman temkinli olmayı öğütlüyorken.

Haksız çıkarların ve alınmış  yetersiz tedbirler sonucu yaşanan acı olayların kader(imiz)miş gibi lanse edilip , beyinlere bu düşünceyi zerk etmeye çalışan zihniyetlerin söz ve davranışlarını sorgulayamıyor ve suçluları adalete teslim edemiyor isek ..

Gösterilen tepkilerde bütüncül birleşmeyi sağlayamıyor, yolsuzlukları  ,yaşanan acı ve vahim olayları , açıklanan beyanatlar doğrultusunda kanıksı(latı)lıyor sak bir yerlerde büyük yanlışlar var demek değil midir?

Birilerinin ( ben zannından kurtulamayıp)  değersiz kılmaya çalıştığı hayatların canlı varlığı   kadar , diğer yanda verilen değeri hak etmeyenlerin olduğu gerçeğini de unutmamak gerekiyor.

Gündemi değiştirmek, ortamı başka yöne odaklamak amacıyla, toplumda ikilem yaratacak , tutum ve davranışları(n) , söz ve hurafelerin, Alicengiz oyunlarıyla ortama sunulmasında beis görmeyenlerin amaçlarına ulaşamamaları için , toplumun her zamankinden daha fazla sağduyulu olmaya ihtiyacı var.

Gözlerimize at gözlüklerimizi takıp, söylenen söz , eyleme geçirilen  tutum ve davranışları önem arz ettiklerini bile bile göz ardı ederek , sorgulamadan kabul edip tasdikliyor isek , orada durup kendimizi didiklememiz gerekmez mi ?  Zihinlerimizin güdülme(sinden) kendimizi kurtarmak zorundayız.

__Benim yerime düşünüyor, benim yerime O daha doğru kararlar alıyor ve benim yerime cesurca eyleme geçiriyor ...  diye düşünmek kendimizi

DÜŞÜNMEME SUÇLUSU yapmaz mı.

Düşünme ve karar verme yetimizi pasif kılan taahhütlere imza atarak , kendimizi pasifleştirmek ten ve güdülmeye hazır bir toplum olma görüntüsü oluşturmaktan kurtulmak zorundayız.

Dijital dünyanın zihinleri, en fazla da geleceğimizin potansiyel gücü olan , çocuk ve gençlerimizi uyuşturup, düşünme yetilerini bloke etmesinde beis görmeyen yetişkinler olmaktan kendimizi kurtarmak zorundayız. Geleceğimizin can damarı olan genç beyinlere,  doğru bilgiyi, okuma ve edinme alışkanlıklarını kazandırıp , düşüncelerini kiralık olmaktan çıkarmamız gerekmektedir.

Farklı olan kendimiz olmalıyız, suret ve etiketlerimizle değil..konumlarımızı çıkarlarımız doğrultusunda kullanmadan , eşitliği terazinin her iki kefesine de adilce koymalıyız.

Geriye dönüp baktığımızda, düşüncelerimizi masaya yatırıp, bütün algılarımızı eyleme geçirip, artı ve eksilerimizi sorgulayabiliyor sak , ve artılarımızın dara sına daha fazla edinimler katarak , geleceğimize yön katkısı yapabiliyorsak gelişiyoruz demektir.

Yüce yaradan herkesin aynı olmasını isteseydi kuşkusuz öyle yaratırdı.. hepimiz tamamlanmamış birer sanat eseri olduğumuza göre , kendimizde  yakışanın en güzelini oluşturmak zorundayız. Farklılıklara saygı duymak önce kendimize sonra diğer bireylere aynı saygıyı duymayı gerektirir.

Belki de en acısı ,  hayatlarını başkalarının ipoteği altında yaşamaya mecbur kalanların , bu imtiyazı onlara kendi elleriyle sunmuş oldukları gerçeğini ve akabinde de alınacak her kararda sadece rollerini oynayacak olduklarını biliyor olmalarıdır.

İpoteksiz , beklentilerin(m)ize cevap verebilecek ve mücadele gücünüzün bitmeyeceği, eserini tamamlamış ,  sorgulayabilen  bir hayat geçirmeniz dileklerimle..

                                                                                            Veda.