Dünya ne garip yer böyle. Küçük bir bebek olarak başlıyorsun herşeye. Emeklemek ne de zor geliyor. Emeklemeyi öğrenince Yürümeyi hedefliyoruz. Elde ettikten sonra bebek bezlerinden kurtulmaya, sonrasında yalnız, desteksiz yemek yiyebilmeye ve büyükler gibi konuşmaya çalışıyoruz.

Derken okul çağı geliveriyor. Kullanılan ilk kalem/silgi. Takılan ilk sırt çantası. Yapılan yaramazlıklar ve öğretmenden işitilen ilk azar. Ders anlatılırken sıra arkadaşlarımızla kendi aramızda konuşmamız çiğnediğimiz en büyük kuraldı değil mi o zamanlar.. Ve yine en büyük cezamız tahtanın önünde tek ayak üzerinde beklemek..

Yaşı ilerledikçe hırsları ve arzuları çoğalıyor insanoğlunun. Bir hedef ötekini kovalıyor ve biz hiçbir zaman tatmin olamıyoruz. Yeterli gelmiyor elde edilenler. Hangi kazanç ardından bakakaldığımız kaybımızın üzerini örtebildi ki.. Verdiğimiz kayıplarla artan hırslarımız, kazançlarımızı görmemize engel oldu her zaman. Nankördür insanoğlu, nankör ve doyumsuz..

Beş altı sene sonra şimdiki tasalarımız da dersi dinlemediğimiz için tahtada tek ayak üzerinde beklemek gibi basit görünür mü gözümüze acaba..? Güler miyiz anımsadıkça, şimdilerde gözyaşlarımıza sebep olanlara..

Bir andır ölüm. Alamadığın nefesi, ruhun bedeninden çekildikten sonra kazanamazsın insanoğlu! Her anın kıymetini bil. Doludizgin yaşa. Hayatı dolu dolu yaşa. Bir ana bin tebessüm sığdır. Hayatı dolu dolu yaşamak demek illa tatil yapmak mıdır lüks otellerde? Dünya turuna çıkmak mıdır? Kendini gökdelenin  zirvesinden boşluğa bırakıp paraşüt açınca dünyanın en mutlu ya da en dolu insanı olmuyorsun.. Uçurumun tepesinde; risk alıp break dans yapınca da olmuyorsun.. Hayatı dolu dolu yaşamak nedir diye sorduğum soruya gelen yanıtlardan birkaç tanesi bunlar.. Ama bana göre bu maddelerin hiçbiri değil. Hayatı dolu dolu yaşamak demek çokça gülmek, gülümsemek ve gülümsetebilmektir bence. Çevrendeki hasetle kontrolünü kaybetmiş amaçsızları keyfinle kıskandır mesela. Ayağını kaydırmak isteyen her insan sana böylelikle özensin. Sana her kuyruk takan, yalan yanlış acımasızca iftira atan, kırıcı damgalar yapıştıran her çürük kalpliyi kahret böylelikle. Senin iyimserliğinden gelen vurdumduymazlığın ömrüne ömür katar. Hırslarına yenik düşme, düşme ki kısalmasın ömrün. Genç yaşında düşmesin saçına aklar..

‘’Polyannacılık’’ Evet.. Bu bozuk düzeni en yaşanılası kılan olay. Hüzün hüznü çeker unutma. Şimdiden başla tebessüm etmeye. Bolca iyilik yap. Muhtaç gözlerin aradığı insan olmaktan öte mutluluk mu olur..?

Hem ne demiş üstad ‘’Ölüm gibi bir gerçeğin yanında hiçbirşey çok da ciddi değildir aslında..’’  Tüm bu yazdıklarım yaşam felsefem mi ? ((: Korkarım değil.. Ben de ağlamaktan harap olan gözlerimi aynada gördükten sonra geldim kendime.. Yani an itibari ile yaşam felsefemi değiştirmiş bulunuyorum. İyilik kazanmaz demeyeceğim bundan sonra. Zira her evliya iyiliğini ve doğruluğunu ciddi bir sabır ve sükunetten sonra kanıtlamıştır.

Kız kardeşimle paylaşmak üzere yazdığım iki cümle oldu paragraf paragraf kompozisyon.. Ve tabi sonra uzun zamandır blog yazmadığım geldi aklıma. Yağmur ve piyano sesi de birleşince gecemle daldım gittim hülyalara hızımı alamadım işte (:

Her neyse rumuzumu da yakın zamanda değiştirip Sevgi Pıtırcığı Polyanna yapsam iyi olacak. Tabi evvela güvenlik kodu sorunsalını aşmak lazım:p Ah şu ultra balık hafızam yok mu(!) Birgün bu mevzuyu da masaya yatırıp, uzun uzun döktürsem iyi olacak..

Sağlıcakla kalın a dostlar .))