Ne zorluklarla, ne hasretlerle inşa etmiştik bu sevgiyi, kolay değildi bir insanı sevmek, onu benimsemek, yeri geldiğinde ise her şeyden çok onu düşünmek. Bir günlük ya da bir aylık iş değildi bu. Onu her yönüyle tanıyacaksın, ona güveneceksin, yüreğiniz onunla uyuşacak, zevkleriniz tas tamam tutacaktı. Yani hem aklınıza yatacak hem kalbinize uyacak, sen benim için böyleydin, bense senin için öyle olduğumu düşünüyorum.

İkimizde bir birine biçilmiş kaftan gibiydik, sevgimiz deyim yerinde ise cuk oturmuştu, usta bir terzinin elinden çıkmış elbise gibiydi hiç fazla gelen bir iğnelik dikişi dahi yoktu. Bayramlık elbise gibiydi san ki, hiçbir zaman üzerimden çıkarıp ta askıya asmayı dahi düşünmedim. Hala ilk gün giydiğim gibi tertemiz duruyordu çünkü. Ütüsü dahi bozulmamıştı, çizgileri hala tek çizgi gibi kırışıksızdı. Bir sevda düşmüştü yüreğime söküp te atamadım, ilk zamanlar bunu sana da anlatamadım.

Senin varlığından haberdar olmak bile bana yetiyordu, varsın yüzünü görmeyeyim, varsın sesini duymayaydım. Her halinle her şeyinle güzeldin, çünkü artık sen benim yüreğimdeydin. Senin yüreğinde de aynı hislerin oluştuğunu bilmek bana güç ve kuvvet veriyor, ben bir kez daha fazlasıyla seni seviyordum. Arada bir kıskançlıklarımız, anlaşamamazlıklarımız olmuyor da değildi, ancak bu sevgimizi ne unutturacak kadar şiddetli, ne bir birimizi kıracak kadar derin değildi. Adını koyamamıştım gidişinin, sende severek gidiyorum demiştin, neydi seni buna iten neydi bu sevgiyi bitiren ben bilemedim, sen ise bir türlü bana söyleyemedin. Gurur değildi, anladığım kadarıyla duygularını bir yana bırakarak mantık penceresinden bakmış, bu işe son vermem gerek diye düşünmüştün.

Biz ikimiz aylar süren bir çaba ile bu sevgiyi inşa etmiş, her şeyden önemli kılmıştık, günün çoğu saatlerini bir birimize ayırır olmuştuk, hayalde de olsa senin saçını taramayı ben çok severdim sen ise saçlarını bana taratmayı, ellerim saçlarımda dolaşırken kafanı dizlerime koyar, hiç ses çıkarmaz uzun süre taramamı ister gibi saçlarını bana teslim eder, bu taramadan aldığın haz dan ise göz kapaklarım elinde istemeyerek te olsa kendiliğinden kapanırdı. Ben taramayı durdurduğum zaman ise gözlerini açıp “ devam eder misin “  der tekrar gözlerini kapatırdın. Bu denli severken neydi seni benden uzak tutan, neydi aşkımıza tuzak kuran. Ben bunu bilmiyordum, ben hala ilk günkü gibi seviyordum.

Bir gün gelirsin diye bekledim. Çıka gelmiştin ansızın, sensiz yapamıyorum demiştin, olmasan olmuyor yerin dolmuyor demiştin. Çocuklar gibi şendik ikimiz de iki gün boyunca, hiç ayrılık olmamış gibi, hiç o ayrılığı yaşamamış gibi mutluyduk yine. Ta ki o ayrılık gününe kadardı her şey. Değişkendin her zaman olduğun gibi, günün ertesi güne uymuyordu, bu gün yok dediğine ertesi gün evet, evet dediğine ise sonradan yok diyebiliyordun. Ne idi seni böyle ikilemde koyan, ne idi seni zora sokan ben anlayamadım sen ise tam anlatamadın. Sana olan aşkım maaşımdan kat be kat fazla idi. Her zaman derdim sana, sana olan sevgim kadar saygımda büyüktü, alacağın her kararda seni asla zorda koymazdım ve koymazdım da. Sevmesini bildiğin gibi karşıdakine saygı duymasını da bileceksin, ben her ikisini de alasıyla yaptığımı biliyor seni sevdiğim için düşüncene saygı duyuyordum.

İki gün çocuklar gibi şendik, yapmadığımız şakalar gülmediğimiz dakikalar yok gibiydi, her ne kadar şaka yapsak ta hiçbir zaman saygımızı yitirmedik, aramızda ki namahrem düşüncesini bitirmedik. Hep derdim ya sana çok değişkensin, haklıydım bunda, o gün yine geldin o çocuksu şenliğimiz hiç olmamış gibi, bu sevgiyi istemeyerek te olsa bitirmem gerek, seni çok seviyorum ama gitmem gerek deyip te tek taraflı sorgusuz sualsiz bu güzel aşkın, bu güzel sevdanın kalemini kırmıştın istemeye istemeye de olsa benden uzaklaşmıştın. Öyle inanıyorum ki aramızda esen o rüzgar ılımandır sert değil, ALLAH GÖNÜL UZAKLIGI VERMESIN, MESAFELER DERT DEĞİL.    14.01.2015

SEVDİĞİM.

Bu kez öyle olmadı sevdiğim,

Sağ omuzum ıslandı yağmurdan,

Çünkü sen yoktun yanımda,

Sen varken hep kuru kalırdı,

Yaslandığın,

Başını koyduğun omuzum,

Saatlerce dolaşırdık,

Yağan yağmura inat,

Ne sen üşenirdin,

Ne ben usanırdım,

Böyle kol kola,

El ele dolaşmaktan,

Üşüyen elini,

Alırdım avuçlarıma,

Pardüsemin cebine koyardım,

Elimiz pardüse cebinde,

Yüzümüzde yağmur damlaları,

Bir o kadar kuru soğuk,

Aşındırmadık yol mu bıraktık.

Hiç şikayet etmedim o halimden,

Çünkü sen vardın yanımda,

Şimdi yoksun,

Her yanım ıslak,

Yollar o kadar uzun ki,

Bitmek bilmiyor,

Artık pardüsemin cebine koymuyorum,

Senin elini tutan elimi,

Şiirler okurdum sana ,

Yol uzunluğu kadar,

Artık şiir de yazamıyorum,

Sensizlik aldı benden,

Tüm perilerimi,

Sen olasın istiyorum

Yanımda, baktığım her yerde,

Sensizlikten kapandı,

Gözlerimin perdesi,

Bir sendin, bir sen,

Bu aşkın ilk ve son nefesi.