-          Nereden yola çıkılır tanımadığın ama tanımak istediğin birine bu isteğini aktarırken ? Komik bir anlatım telaşesi beliriyor klavyemde ben kimim neyim falan diye söze gireceğim tam , yok diyorum kimse kendini anlatırken iltimas geçmeden yapamaz .... En iyisi akşam serinliğinde ''merhaba'' sanırım , karşındaki de gülümsüyorsa yol bir yerde birleşir nasılsa...

 Bir gülüşün , yalnızlığımın o sarıp sarmalayan kudretli esaretine son vermesini seyrediyordum zira....

 Ateizm olgusuna  inat bir tavırla , ‘’Allah var dostlarım gülümsüyor mu bilmiyorum ama gülümsüyorsa şayet , bu yalnız kadın gibi gülümsüyordur muhakkak’’ diye bağıran tebessümünü seyrediyordum.

 Neyi seyrettiğimi öyle iyi biliyordu ki gözlerim , gözlerimin emrine boyun eğerek , belki kanayacağımı bile blie seyrediyordum...

  Bir insanın bu kadar anlamlı gülebiliyor olmasının temel nedeni kötülerin kötülüklerine rağmen iyi kalabilmesidir....

 Belki zor çözümlenebilecek bir puzzle ın dağınık parçalarıyız hepimiz  ,

 Belki büyük bir tablonun henüz şekillenmemiş boyalarıyız ama hepimizin ortak iki rengi var benim gördüğüm , hasret sarısına ve renk körlerine göre bile değişmeyen tek renk olan yalnızlığın beyazına sahibiz.

 Evet hepimiz yalnız ve ruhumuzun aynasını buluncaya kadar hasretiz ellerimizi teniyle , teriyle el yapacak bizi hasret dolu yalnızlığımızdan sıyıracak ruhumuzun diğer yarısının yaşattığı bedene....

Kim , nerede , ne zaman kendisidir ? Hiç düşündünüz mü bunu ? Evet hepinize soruyorum içinizde yaşattığınız tüm kişiliklere , iyi taraflarınıza , kötü taraflarınıza , sadakatinize , ihanetinize sesleniyorum , hiç düşündünüz mü  ? kim , nerede , ne zaman kendisidir?

 Herkesin nev’i şahsına münhasır bir yanıtı vardır bu soruya evet.

 Ben O’nun  yüzünde dalgalanan kimliğime baktığımda anladım ki her faninin kendi mucizesi vardır , Ben sadece kendi mucizeme rastladığımda kendim oldum.

 Başka kimliklere , maskelere sığınmadan , kalbimden beynime akan ırmağa yol vererek gülümsedim O’na .

 Sadece kendi kimliğimle ve esaretime el sallayarak , kutlu bir yolcuğun yol arefesinde kendim oldum.

 Yolcuydum zira . Atının terkisi boş , yolu belli yönü belli olmayan bir yolcu .

 Kendisiyle vuruşan bir askerin galip gelmesi mümkün müdür?

İşte bunu öğrendim ben sevdamdan,

Kârdayım yediğim dayaktan...