Sanki efkârlı mıyım, hüzünlü müyüm bende bilmiyorum. Bu günlerde duygularım karmakarışık biraz. Elimde kağıt kalem masa başındayım, hani bir şiir yazmak istersin içinde çok şey vardır anlatacak, ama bir türlü yazıyı yerli yerine oturtamazsın, hep bir şey eksik kalır ya, istediğini anlatamaz buruşturup atarsın kağıdı. Her yanım buruşuk kâğıtla dolu, ne şiire başlayabildim, ne içinde senin olmadığın bir şiir yazabildim.

            Sigara dahi kullanmam ama o an bir paket sigarayı o yazı adına bitirebilirdim. Her buruşturup attığım kağıtta birkaç damla ıslaklık ta beraberinde gidiyordu. Bilmeyen biri beni içmiş sanacak derecedeydim ama ben duygularımı koymuştum bir bardak suyun içine, sanıyorum duygularımın sarhoşuydum. Çoğu kez üzgün, bazen kızgın, her halimle ise aşırı duygusaldım. Masamda bulunan parşömen kağıdı yarı yarıya azalmıştı ve ben hala o şiire tam manasıyla adapte olamamıştım. Ne yazsam hep sana çıkıyordu yollar hep seni anlatıyordu.

            Şöyle kalktım ayağa, açtım pencereleri temiz bir havayı çektim içime, az da olsa kendime gelebilmiştim, oysaki şiir yazmak benim için çok kolaydı ama şimdi ise bir şiiri dahi bitirememiştim. Daha doğrusu içinde senin olmadığın bir şiire dahi başlayamamıştım. Anladım ki şiirlerim seninle doluyormuş, seninle şiir oluyormuş, seninle yazılıyormuş. Şimdi sende yoksun yazılacak şiirimde yok. Hala daha sensizliği anlatacak bir şiir dahi yazamadım, sanki tadı tuzu eksik gibiydi, tat vermiyordu bana yazılanlar. O yüzden yazdığım şiir eksik, o yüzden tükenmez kalemim bile bitik. Çok şey yazmak istedim ancak ne ben hatırlayabildim, ne kalemimle yazabildim. 05.04.2015

HATIRLAYAMADIM.

Kahvaltımda sen vardın, ekmeğe sürdüğüm balımdın,

Soframa zenginlik veren, bir başka tadımdın,

Sen bana bir şeyler dedin, o an aklıma yazdım,

Şimdi düşünüp duruyorum, o ne idi hatırlayamadım.

Gözlerine bakmaktan, siyah zeytine el süremedim,

Hep sana hazırladım ekmekleri, ben yiyemedim,

Afiyet olsun canım, bir isteğin var mı diyemedim,

Sana bir şey soracaktım, ne idi hatırlayamadım.

Şimdi sen yoksun yanımda reçelin bile tadı yok,

Ekmeğe sürdüğüm o yağın bile rengi soluk,

Çok şey konuştukta, en önemlisini unuttuk,

Unuttuğumuz şey ne idi hatırlayamadım.

Karşımdaki sandalye boş, aklım hala orada,

Sensizlik nede zormuş, yüreğim şimdi korda,

Aklıma gelmişken, yüreğim git söyle diyor da,

Seni gördüğümde söyleyecektim, hatırlayamadım.

Parmağıma ip bağladım, bir daha unutmamak adına,

Birde bir şeyler karaladım, koydum onun yanına,

Bak şimdi hatırladım, bir anda geldi aklıma,

Parmağıma ipi neden bağladığımı hatırlayamadım.