Gecenin kaçıydı bilmem, sancıyla uyandın, yüzünde acıyla birlikte mutlulukta vardı. Gerçi ben ilk çocuğun değildim, sonu da ben olmadım ama her acı çekişinde bile o gül yüzün hiç solmamış senin annem. Eskiden hastaneye giden mi vardı ki, en yakın ve yaşlı kadını mahalle ebeliğin soyunur doğumları o yaptırırdı. Bende aynen öyle bir doğumla dünyaya gelmişim, kim bilir sana ne acılar çektirmişim. Lütfen beni hoş gör, beni affet anneciğim.

            Çok kalamadık senle biz benden sonra iki kardeşim daha oldu, onlarda benim yaptıklarımı aynen sana yaptılar, onca acıya rağmen bir gıkın bile çıkmadı of bile demeden bizleri bastın bağrına, sevdin korudun okşadın. Ne tatlıymış o sımsıcak eller ile sevilmek, ne güzelim o güzel meleğe Annem demek. Ben sekizim de idim, diğer küçükler ise biri dört diğeri bir yaşındaydı annem sen bize ansızın veda ederken. Biliyorum hastalığından çok bizler için ağladın, bizle için yandın. Biz hastalığı da bilmiyorduk, bundandır ki ani gidişine bir anlamda veremiyorduk. Evdeki en büyük ablam on iki yaşında, ne bilir yemek yapmasını ne bilir sana ağlamasını. Bizler sana doyamadan izinsiz çıkıp gitmiştin, ben gidiyorum kendinize iyi bakın da dememiştin.

            Küçüktüm o zamanlar hastalık nedir bilemiyordum, anneler günü ne zamandır bilemediğimden sana bir gül dahi verememiştim. Şimdilerde biliyorum ki şu gün anneler günü, har anneler günü ben duygusallaşırım, içime kapanır o günleri hatırlarım. Meğer en büyük yokluk annesizlikmiş, meğer en büyük acı sensizlik imiş, ben bunları şimdi daha iyi anlıyorum, her gece yatarken sen ve babam için Rabbime yalvarıyorum. Anneciğim yattığın yer cennet, anneler günün ise kutlu olsun. 10.05.2015

ANNECİĞİM

Çok küçüktüm, ölüm nedir bilemedim
Hastalığından dolayı, geçmiş olsun da diyemedim
Hiçbir anneler gününde, bir çiçek dahi veremedim
Beni bağışla kusurumu afet, anneciğim.

Annesi olanlar, ne olur bilin kıymetini
Sakın ha incitmeyin, başına örttüğü tülbendini
Yüzünüze sürün öpün, koklayın, yumuşak ellerini
Herkes kendi öz annesini çok seviyor anneciğim.

                                               (S.G.Buğrabey)