Karanlıkta Gölgesini Arayan Deli..
11 Mayıs 2015, 04.07 A- A+
Çoğul zamirlerden, iyelik eklerinden mahrumdur cümlelerin.. İçinde birikirler damla damla.. Dökecek bardak bulamazsın.. Kimini gelip biri götürmüş, kimi tuzla buz.. Kırık cam parçalarından ve minik zerrelerden yeniden vücûda getirmek istersin; benzemez bir şeye.. Bardak olduğuna bin şâhit isteyen soyut bir nesne.. İçini döksen almaz; içine düşsen salmaz.. Beyaz sayfalara sürdüğün koyu grî kalem uçlarına mı fısıldasan ne?? Tutarsızlık akar her yazdığın kelimeden; kurduğun hiçbir cümlenin öznesi, yüklemini tanımaz.. Nesnesi de özneyi tanımazdan gelir ya neyse.. İlham perisi kılığına girmiş heves kırıcılar gelir aklına.. Gerçi aklını işgâl eden fikirler de artık beyninin kıvrımlarına sığmamakta.. Zihninde her dâim bir hengâme.. Gördüğün her kötü sahne hâfızanda kendine yer açmak için mutlu bir anıyı öldürüp onun yerine çöküyor âdetâ.. Anarşi kol geziyor damarlarında.. Dert dinlediğin kadar dert anlatmaya kalkışsan ne söz yeter ne zaman ve ne de bir çift kulak bulursun derdine eğilen.. Duvarlarla konuşmayı da denedin; olmadı.. Bir duvara söylediğini o diğer duvara anlattı, dört duvarın bildiğini üstüne boca etti ya sonunda tavan.. Güyâ her şeyi bilen sen aslında bir şeyi ne bildin ne de öğrenebildin; sâhi, nerde o?? Hangi iklimde?? Hangi denizin kıyısında ya da hangi dağın başında?? Hangi şehrin kalabalığında ya da hangi ormanın kuytusunda?? Nerde bıraktıysan orda mı?? Sanmam.. Ama sen nerde bıraktıysa ordasın; adımların yerinde sayıyor.. Ne bir karış ileri ne de bir karış geri.. Bin dinleyendense bir anlayan arardın hep.. En son aynada duruyordu, yoksa o da mı kayıp?? Işığı açıp baksana, yine mi göremiyorsun?? Şimdi sen o kadar mı yoksun, benliğin varlığından o kadar mı yoksun?? Karanlıkta gölgesini arayan bir deliden selâm sana.. Günde beş vakit inkâr ediyorsun; ama günün her vakti beni iyi tanıyorsun.. Sarıl yalnızlığına, sev onu; çünkü sen ancak ve ancak onu hak ediyorsun..
YORUMLAR