Ansızın çaldın, oysaki tokmağı da tokacı da yoktu gönül kapımın..! Kimseler uğramaz, kimseler sormazdı halimi, değil ki kalbime girmek, kapı önümden de geçen olmazdı. Neydi bizi bir araya getiren? Neydi gönül telimi titreten? Belki sen sevildiğinin farkında bile değildin, belki de sevgimi mi sınıyordun bilmiyordum ama, iyi ki gelmişsin, iyi ki seni tanımışım. Belki de zıt kutuplarımız vardı, o kutuplar mıydı bizi çeken, yoksa ortak yönlerimiz mi vardı bizi bize sevdiren. Şiirlerime konu idin, hep ismini arar olmuştum, ben seni bilmem ama, san ki ben o günden bu yana sana vurulmuştum. Farklıydın, gül yüzlüydün, güzeldin benim için, ancak sana nazar değmesin diye çirkinim de derdim, ben seni öyle severdim…!

            Gelgitlerimiz olmadı değil, bazen kırıldık..! bazen sevindik ancak hiç birbirimizden kopmadık. Ben seni nasıl unuturum ki… Sen gönül kapımı çalanımdın, sen aklımda kalanımdın. Seni görmek bana çok iyi geliyordu, acılarım varsa acılarımı, dertlerim varsa dertlerimi, kısacası olumsuz ne varsa hepsini unutuyordum. Seni beklemek bir başka güzeldi, heyecanla beklerdim gelmeni, gelipte selam vermen, nasılsın demen bile bana dünyaları veriyordu. Birilerinin aklında kalmak, birilerince düşünülmek, onun yüreğinde yer edinebilmek bilsen ne kadar önemliydi benim için. Sense bana yüreğinin en güzel yerini açmıştın, bunu her ne kadar geç öğrendiysem de, bunun hazzını yaşamak bile benim için o kadar güzeldi. Benim huyumdur duygularımı fazla gizleyemem çok erken belli ederdim, ettim de, ancak sen nedense çok geç söyleyebildin, bana yüreğinde yer verdiğini, benim kadar belki olmasa da beni sevdiğini. Vefalıydım asla vefasız olmadım, hele sana hiç olamazdım ki… sen benim gönül kapımı çalanım, sen benim sevdamdın artık.

            Bilseniz ne kadar güzeldir, uzakta da olsa bir kalbin senin için attığını bilmek, birilerinin aklında var olmak, bu ne güzel bir sevdadır, bu ne güzel bir aşktır, bu ne güzel bir yaşamaktır. Günün her saati aklında o vardır, onsuz bir şey yapamaz, onsuz su dahi içemez olmuşsunuzdur. Ben böyleydim ve bu halimden hiç mi hiç şikâyetçi bile olmadım. Zaten aksi olsaydı bu ne aşk olurdu, ne de bu sevginin hasreti dokunurdu. Sevmek ölesiye sevmek, canından can katarcasına sevmek, öylesine de sevilmek ne büyük bir onurdur, bu ne güzel bir duygudur. Ben sevdiysem adam gibi, ben sevdiysem dağlı gibi severim, hep onunla ağlar, artık yalnız onunla gülerdim. O benim canımdan can gibidir, o sevdanın sureti değil, “ben mührümü vurdum” o sevdanın aslı gibidir.