Beklenmedik bir gök gürültüsü, ardından fırtına, yağmurla birlikte gelen şimşek çakmaları. Göz gözü görmüyor derlerdi ya, öylesine bir andı, ne de korkunçtu… Ancak unutulmaması gereken bir şey vardı ki, var olan her şeyde mutlaka bir hayır aranmalıydı. Bir köşeye sinmiş, kollarının arasına almıştın başını, çöküp kalmıştın. Her halinden çok korktuğun belliydi. Bir ara sana yöneldim parmak uçlarımla kollarına dokundum, ben dokundukça daha da kabuğuna çekilmiş, küçülüp kalmıştın o sığındığın yerde. “ Hanımefendi bakar mısınız” dedim bir müddet sonra kafanı yavaşça ve korkuyla kaldırdığında korkudan irileşmiş iki göz dikkatimi çekmişti.

            Bir müddet sonra kendine gelebilmiştin, titrek sesle “ Şimşek hala çakıyor mu?” demiştin. Şimşek eskisi gibi çakmıyor fırtına esmiyordu ama, sağnak yağan bir yağmur vardı. Elimi uzattım, tereddüt ettin birkaç saniye sonra tuttun. Beraberce çıktık o sığındığın yerden, yerlerde hayli su birikintileri vardı, bu nedenle arabalar bile gitmekte zorlanıyordu. Ancak bir yerlere gitmemiz gerekiyordu, her geçen dakika sonunda senin bana olan güvenin daha da çok artıyordu. İlk anlarda tereddütle tuttuğun o elimi artık sımsıkı tutuyordun. Beraberce yola çıkmıştık artık, üstümüzde muazzam bir yağmur bizi ıslatmıyor da değildi. Yüzünde o korku hali kalmamıştı, yüzünü yukarı kaldırdığında tam anlamıyla görmüştüm, güzel gözlerini, uzunca kirpiklerini, o tatlımsı elmacık kemiğini…. Çok güzeldin, yüzüne damlayan her damlalar korkularını sanki alıp götürüyorlardı. Arada bir şimşek çakıyordu, her şimşek çakmasına sen bana daha fazla sokuluyordun, o an ben bu yağmurunda, çakan şimşeğinde bitmemesini istiyordum.

            Bir yerlere sığınmış sıcak bir çay içmiştik, ancak yağan yağmur nedeniyle ikimizde sırılsıklam olmuştuk.  Yağmur durmuş, sular iyiden iyiye çekilmişti artık, elbiseler neredeyse üzerimizde kuruyacak hale gelmişti. Artık ayrılma zamanı gelmişti, her nedense birden çekinerek te olsa cep numaranızı verir misiniz demiştim, işte o anda daha yeni tanışıyorduk, isimlerimizi söyledik, numaralarımızı karşılıklı aldık, sen gittin ben ardından bakakalmıştım. O an anladım ki ben sadece yağan yağmurla sırılsıklam olmamıştım. O sabahı zor getirmiştim, öğlene doğru çekinerek te olsa aradım seni, meğer sesini duymak ne kadar da güzelmiş. Sen o korkunç günün unutulmaması gereken hayırlı olan mükafatıydın benim için. Hep denmez miydi her şeyde bir hayır var (Her şeyde bir sevda var) diye, sendin geri kalan ömrümü benden paylaşacak olan, sendin o anlamlı günden bana verilen hediye. İyi ki o yağmur yağmış ıslanmışım iyi ki ben seni o gün tanımışım. 20.06.2015 (S.G.Buğrabey)