KRİSTAL
01 Ağustos 2015, 22.35 A- A+
Bir pırıltı hükümranlığıdır bu anlattığım ...
elleriyle yüzümü sıvazlıyor , '' Her şey çok güzel olacak '' diyordu ...
Tanıttı kendini önce :
'' Ben öğretmenim. Binlerce güneşin ortasında kalmış bir dünya. Yaşamıma sebep olan, beni kavuran, enerjime kaynak genç zihinlerle aşık atıyorum her gün. ''
-Şimdi ellerinde ki tebeşirin , tozun kutsiyetinin sebebi daha belirgin . :) Her gün biraz daha seviniyorum seni tanıdığıma.... Benim anne tarafım Erzurum'ludur. 5 teyzem bir dayım vardı , teyzelerimden biri 2 yıl önce ramazan bayramında vefat etti. Kabri nur dolsun .5 teyzem de dayım da öğretmen , annem de yetiştirme yurdunda eğitmen memurmuş vaktiyle. 80 ihtilalinde babam mesleğini elinden almış baskıyla ( ben sana bakarım eksik etek çalışırmıymış dermiş. ) Şimdilerde dövünüp duruyor ah hanım emekli olsaydın diye ;Kıskanç bencil adamın tekidir , oldu olası ama iyi bir babadır. Demem o ki mesleğinin kutsiyetini elleriyle taşıyan bir ailede büyüdüm çok şükür . Tanrı o meziyeti herkese vermez ya en çok da bu yüzden kutsaldır öğretmenler gözümde ; bir de severim ayrıca , annemin en büyük düşü edebiyat öğretmeni olmamdı çünkü ben Türkçeyi çok güzel kullanabiliyordum onun gözünde ,onun tabiriyle '' gökkuşağı çizebiliyorsun harflerle'' diyor her şiirlerimden çalıp okuduğunda :) hasılı kelam nasip olmadı.... Babamın düşü de çok para kazanmam oldu hep ...Kimse bana düşümü sormadı , ben de kimseyle paylaşmadım .Çoğu zaman bu yüzyıla ait hissetmem kendimi aslında...Sanki 16. yüzyıl Anadolu'sunda sıkışmış ruhum.Sanki bedenim tekamülün sınırında ruhumla savaş vermekte...Aslında bu benim sırlarımdan biri :) Senin sırları sevmen bir yana sır paylaşılmaya değmen ayrıca güzel zaten.
Çok özlemişim bu denli sohbeti , çok özletme emi :)
- Devam etti kendini anlatmaya :
Ben de çoğu zaman kendimi bu yüzyıla ait hissetmiyorum. Fazla hassas insanlara göre bir çağ değil bu. Ama her çağda yansımalarımız var zaten. Biz sadece ait olduğumuzu özlüyoruz.
Günümüzde öğretmen iyi örnek olan eğiten değil zihniyetlerde. Jokeyliği iyi yapıyorsan, beyinleri zorlu yarışlara güdülüyorsan iyi öğretmensin. Ama ben onlar yaşasın istiyorum. Kitap sayfalarının kokusunda kaybetsin kendini. ama öğrencilerimden hep şunu duyuyorum: Okuyacak vakit yok hocam. Sınavda bize iki yıl okul tatilini mi soracaklar sanki. Bu hale getirdiler onları ne yazık. Ailen şanslı nesildenmiş. Dinlemek isterdim anılarını...
- Şimdilerde :
Dergahın kapısından içeri bakıyorum .İçerisi harelerle kaplı , önce diyorum ki bu avize kristallerinin oyunu daha dikkatli bakıyorum , harelerden seçmeye çalışıyorum içeride kimin olduğunu.Biri var Ne bu dünyadan ne de değil.postu kan revan ama elbisesi ter temiz..Bağdaş kurmuş eşiğine dünyanın bir elinde kağıt bir elinde kalem her nefesi dünyayı döndürme kudretinde ama onun gözü hep beni yanına getirecek eşikte....
elleriyle yüzümü sıvazlıyor , '' Her şey çok güzel olacak '' diyordu ...
Tanıttı kendini önce :
'' Ben öğretmenim. Binlerce güneşin ortasında kalmış bir dünya. Yaşamıma sebep olan, beni kavuran, enerjime kaynak genç zihinlerle aşık atıyorum her gün. ''
-Şimdi ellerinde ki tebeşirin , tozun kutsiyetinin sebebi daha belirgin . :) Her gün biraz daha seviniyorum seni tanıdığıma.... Benim anne tarafım Erzurum'ludur. 5 teyzem bir dayım vardı , teyzelerimden biri 2 yıl önce ramazan bayramında vefat etti. Kabri nur dolsun .5 teyzem de dayım da öğretmen , annem de yetiştirme yurdunda eğitmen memurmuş vaktiyle. 80 ihtilalinde babam mesleğini elinden almış baskıyla ( ben sana bakarım eksik etek çalışırmıymış dermiş. ) Şimdilerde dövünüp duruyor ah hanım emekli olsaydın diye ;Kıskanç bencil adamın tekidir , oldu olası ama iyi bir babadır. Demem o ki mesleğinin kutsiyetini elleriyle taşıyan bir ailede büyüdüm çok şükür . Tanrı o meziyeti herkese vermez ya en çok da bu yüzden kutsaldır öğretmenler gözümde ; bir de severim ayrıca , annemin en büyük düşü edebiyat öğretmeni olmamdı çünkü ben Türkçeyi çok güzel kullanabiliyordum onun gözünde ,onun tabiriyle '' gökkuşağı çizebiliyorsun harflerle'' diyor her şiirlerimden çalıp okuduğunda :) hasılı kelam nasip olmadı.... Babamın düşü de çok para kazanmam oldu hep ...Kimse bana düşümü sormadı , ben de kimseyle paylaşmadım .Çoğu zaman bu yüzyıla ait hissetmem kendimi aslında...Sanki 16. yüzyıl Anadolu'sunda sıkışmış ruhum.Sanki bedenim tekamülün sınırında ruhumla savaş vermekte...Aslında bu benim sırlarımdan biri :) Senin sırları sevmen bir yana sır paylaşılmaya değmen ayrıca güzel zaten.
Çok özlemişim bu denli sohbeti , çok özletme emi :)
- Devam etti kendini anlatmaya :
Ben de çoğu zaman kendimi bu yüzyıla ait hissetmiyorum. Fazla hassas insanlara göre bir çağ değil bu. Ama her çağda yansımalarımız var zaten. Biz sadece ait olduğumuzu özlüyoruz.
Günümüzde öğretmen iyi örnek olan eğiten değil zihniyetlerde. Jokeyliği iyi yapıyorsan, beyinleri zorlu yarışlara güdülüyorsan iyi öğretmensin. Ama ben onlar yaşasın istiyorum. Kitap sayfalarının kokusunda kaybetsin kendini. ama öğrencilerimden hep şunu duyuyorum: Okuyacak vakit yok hocam. Sınavda bize iki yıl okul tatilini mi soracaklar sanki. Bu hale getirdiler onları ne yazık. Ailen şanslı nesildenmiş. Dinlemek isterdim anılarını...
- Şimdilerde :
Dergahın kapısından içeri bakıyorum .İçerisi harelerle kaplı , önce diyorum ki bu avize kristallerinin oyunu daha dikkatli bakıyorum , harelerden seçmeye çalışıyorum içeride kimin olduğunu.Biri var Ne bu dünyadan ne de değil.postu kan revan ama elbisesi ter temiz..Bağdaş kurmuş eşiğine dünyanın bir elinde kağıt bir elinde kalem her nefesi dünyayı döndürme kudretinde ama onun gözü hep beni yanına getirecek eşikte....
YORUMLAR
Güzel yazmışsınız, tebrik ederim. Hem estetik, hem anlam bakımından çok güzel cümleler var yazıda. Satır arası verilen mesajların doğrulu da ayrı bir güzel. Son paragraftaki betimlemenin bende çağrıştırdığı bir profil var, olabilir veya olmayabilir. Ama iki türlüsü de fark etmez, etkileyiciydi. Diğer yazılarınızı da dönüp okudum tekrar, onlar da iyiler. Sanıyorum "burada tek kelam etmeyeyim artık" deyip kızdığım dönemlere denk gelmiş ki yorumum yok hiçbirinde :) Bazılarını hiç okumamışım. Hepsi adına bir yorum olsun bu benden. Gelecek yazılarınızı okumak dileğiyle "ruhunuza sağlık" diyeyim.
Ben biraz tasavvufa girdiniz diye düşündüm okurken. Hani erdem denilen şeyin kan-revan içinde kaldığı dönemler yaşıyoruz. Fakat öyle düşünmüş olsanız bu defa da "onun gözünün sizi yanınıza getirecek eşikte" olduğunu söylediğiniz kısım biraz havada kalıyor. Üstelik yukarıdaki metin de yetersiz olurdu o vakit :) Böylece aklımda oluşmuş olan düşünceden vazgeçiyorum :) Lakin, merak da etmiyorum ne demek istediğinizi. Sonuç olarak net yazmak isteseydiniz yazabilirdiniz. Sürreal bir tabloya bakarsınız, beğenirsiniz mesela... Ama ressamın anlatmak istediğinden çok başka anlamlar da çıkarabilirsiniz. O son paragrafınız için ben de böyle düşünebilirim. Sorun yok :)