Her geçen bir günün hayatı ve insanları ne denli soyutlaştırdığı, insanlıktan sevgiden, hoşgörüden uzaklaştırdığı aşikardır. Sevgisiz büyüyen bir insanı bırakalım da, bir hayvanın, bir ağacın bile farklı davranışlarda, farklı yapılarda geliştiğini anlamamak mümkün değildir. Sevgidir insanı yücelten, sevgidir hayvanı dost eden, sevgidir ağaca çiçek açtıran.

            Gelin bir deneme yapalım, tanıdığınız birine, “ hayrola bu gün çok neşelisiniz / yada canınız sıkkın “ gibi bir kelime söyleyiniz, emin olunuz ki o kişi o anda sizin dediğiniz kelimede geçen hale bürünerek evet neşeliyim yada üzgünüm diyecektir. Sitelerde, apartmanlarda oturan kişiler bir birini pek tanımazlar. Her birine tek tek soracak olursanız, karşıda oturan kişinin suratsız, anlayışsız veya kaba biri olduğunu diyecektir. Halbuki karşıdaki insan da aynısını şeyleri bizim için düşünüyordur. Gelin kendimize söz verelim sabah ilk gördüğümüz kişiye “günaydın-hayırlı sabahlar” diyelim ama derken ona bir tebessüm edelim. Biliyorum ki o kişide size tebessümle karşılık verecektir. O an şunu düşünecektir “ o kadar da suratsız değilmiş ya “ bu tebessüm o kişinin güne iyi başlamasına neden olacağından rastladığı kişilere pozitif davranacak ve bu bir zincirin halkası gibi devam edecektir.

            Gelin yakınımızda bulunan komşumuza, bakkala, manava, mahalle kasabına bir tebessümü ve günaydın demeyi çok görmeyelim. Ben şu anda iki katlı dört, daireli bir binada oturuyorum, bizim evin kapıları gece yarılarına kadar açıktır. Ya da bir yere gideceğimiz zaman komşuya mutlaka anahtar bırakıyoruz, olur ya bir olumsuzluk olur yada komşunun bir ihtiyacı olursa girip alabilsin. Gün başlayınca herkes bir birine seslenir, (bu o kişinin ne durumda olup olmadığını anlamak için yapılır, sese karşılık veriyorsa iyidir demektir.) Her gün bir birimizi gördüğümüz halde, o gün ilk gördüğümüzde “ nasılsınız” der, hal ve hatırını sorarız. Bu bir tebessümün, karşılıklı bir birine değer vermenin, karşıdaki insana saygı duymanın sonucunda ortaya çıkan bir durumdur ki biz bu durumdan çok memnunuz. Şu an burada biber salçası yapma zamanı, kimin evinin önünde biber torbaları var ise, emin olunuz ki ekine bıçağı alan bayan, çağırmaksızın yardıma gelecektir, biliyor ki o biber kendisine gelmiş olsaydı karşı komşusu aynısını yapacaktı.

            Başta dediğim gibi ülkemiz son günlerde bu gibi hoş görüye, sevgiye, anlayışa, kardeşliğe her zamankinden çok daha fazla ihtiyacı var. Sizlerden  rica ediyorum, karşınızda kim varsa hiç tanımıyor olsanız bile o kişiden bir tebessümü, selamı yada günaydının esirgemeyelim. Zamanla bu tohumların çok daha güzel meyveler vereceğini göreceksinizdir. 14.09.2015 (S.G.Buğrabey)  

            Sevgiyi yazmış olduğum bir şiirle aktarmak istedim.

                              SEVGİ

Kırk anahtar denedim, bir türlü açamadım yüreğini,

Var gücümle denedim, bükemedim o bileğini,

Rabbimden çaresini istedim, hemen verdi dileğimi,

Meğer gönül kilidinin anahtarı, sevgi imiş sevgi.

Sevgi olunca o gönül hiçbir zaman pas tutmaz imiş,

O gönlü sevgisiz bırakırsan, seni asla unutmaz imiş,

Gerçek sevgi seveni hiçbir gece  uyutmaz imiş,

Bir kalbi feth etmenin anahtarı sevgi imiş sevgi.

Bazen bir küçük tebessüm yetermiş onu açmaya,

Bazen bir güzel kelime yetermiş, neşe saçmaya,

Sen sev yeter ki o sana hazırdır kucak açmaya,

Her kötülüğün sonu, içten gelen sevgi imiş sevgi.

Sevgi dolu bir kalbi ne etsen de durduramasın ki,

Candan seven birine, sevdiğini asla unutturamazsın ki,

Bu sevgi pazarda satılmaz aramakla bulamazsın ki,

Her güzelliğin öncüsü, yürekteki sevgidir sevgi.

Bazen bir tek gonca güldür, sevgiyi dile getiren,

Bazen bir bakıştır seven insanı içten içe titreten,

O hasret yok mudur ki, özleyeni dize getiren,

Dermansız bir anda derman veren sevgidir sevgi.