Hani bir şarkımızda der ya, “ Sende git, sevme unut, kimler unutmadı ki.”  Oysa sevmek belki kolay ama gerçekten bir seven için unutmak/unutulmak o kadar kolay olmaması gerekir. Kişi eyer yürekten sevmişse, o sevdiği kişiyi ömrü boyunca unutmaz, unutamaz. Biz toplum olarak, kızgın bir anımızda ya da kıskançlık damarımız kabardığında, sevdiğimiz kişiye karşı, bazen öfkeyle, bazense naz yapmak kaydı ile, artık onu unuttuğunu, kalbinden sildiğini, adını dahi anmak istemediğini, kendisi unutmak istediği bazen kişinin yüzüne söyler, çoğu zaman ise araya aracı koymak veya çağın icadı olan cep telefonu ile sadece bir mesaj atmak yoluyla o kişiye vermiş olduğu tepkisini dile getirir. Ancak bu demek değildir ki onu gerçekten unutmuştur. Gerçek sevmemiş ise zaten o kişiye söylenecek bir lafımız yoktur.

            Tamam çok kızgın olabilirsin, o kızgınlık ile her şeyi söyleyebilirsin, ancak yine bir şarkımızda söylediği gibi,

 “ Mektupları bir bir, yırttın attın diyelim,

    Resimleri çıkarıp yaktın diyelim,

    Bir mazi var olmuş  nasıl sileyim,

    Sen beni ömrünce unutamazsın.”

Ve ya.

“Unuturum diye yorma kendini,

Her seven ile beni bir tutamazsın,

Bu kadar yürekten sevmişken seni,

Öyle kolay değil unutamazsın.”

Dediği gibi mektupları, (mesajları) yırtıp/silip atmış ol, çekilen resimleri tek tek silip veya yakmış ol, ancak onca zaman beraber gezdiğiniz, oturduğunuz yediğiniz –içtiğiniz o geride kalan maziyi nasıl unutacaksınız. Beraber gittiğiniz yerleri gördüğünüzde o kişiyi bir daha aklınıza getirmeyeceğinize emin misiniz?

            Sanki gün geçtikçe, eskiden yaşanan aşkların sevdaların değerini şimdi çok daha iyi anlıyoruz. Bazen diyoruz ya (nerede o eski sevgiler, ya da şimdi öyle bir seven olsa canımı bile verirdim dediğimiz olmuştur.) Bir kişiye sormuşlar, Sevmek mi güzel, sevilmek mi? O kişi ise elbette sevmek güzeldir, deyince nedenini sormuşlar, o kişi ise en çok sevdiğimden emin olabilirim ancak, çok sevildiğimden emin olamam demiştir.

            Bana soracak olursanız, gerçekten seven bir kişi sevdiğini ne olursa olsun bir türlü unutamaz, unutmuş gibi görünse de onun ismi geçtiğinde, kalbinde fırtınalar estireceğine eminim. Bu konu ile ilgili yazmış olduğum şiirimi alt kısma ekliyorum. 12.12.2015 (S.G.Buğrabey)

Kime değer verdiysem,
Kıymetini o aldı,
Posası bana kaldı.
Kime sevdalandıysam,
Sev´ini o aldı,
Dalan´ı bana kaldı
Hep gerçek sevdayı yaşadım.
Gerçeğini o aldı,
Yalanı bana kaldı.
Bende etten kemikten değil miyim?
Ben yaralanmaz mı üzülmez miyim?
Her şeyimi ona verdim!
Söyleyin kıymet, bilmez miyim?
Ben ilk defa sevdim,
İkincisini bilemem ki
Olursa o olur derim,
İkincisini beklemem ki.
Varsın olmasın,
Bu aşk bitti derim,
Bir başkasını sevemem,
Kendi kendimi yerim.
Ben sevene ilaç,
Candan sevilmeye muhtaç,
Gerçek sevene açtım kucak,
Bir sevgi esintisi bekliyorum.
Elbette esecektir benden yana,
Hiç ah etmeyeceğim, yaptıklarına.
Git, yolun açık olsun diyorum,
Ben gibi yanmanı istemiyorum.
Ben yandım kumlar gibi,
Sen sevindin kazananlar gibi.
Ne sever, ne sevilirsin,
Beni sorarsan, eski ben gibiyim.
Ben seni kalbime kazıdım,
Ben seni kaybedenler defterine yazdım.