Şimdi sen olmalısın yanımda, kordan sıcak pamuk ellerinden tutmalıyım, üşüyen bedenim ısınsın, elim hep elinde kalsın diye. Yüzüne bakmak vardı, çalışması yıllar süren bir tabloya bakar gibi, en ince ayrıntısına kadar atlamadan, gözlerimle resmini çekmek vardı ya senin beceremedim, o anki halini aynı şekilde beynimde koruyamadım.

            Kim bilir şimdi ne kadar değişmiş ve hatta güzelleşmişsindir,  tanıyabilir miydim seni ilk bakışta, geleceğim diyordun ya ben hala ayrıldığımız yerde seni beklemekteyim. Hafızamı zorluyorum, iki tane iri ve güzel göz, uzun kirpiklerin vardı, alnına düşen perçem sana ayrı bir güzellik katmıştı,  yüzün ay parçası gibi parlak bir o kadarda beyazdı, yanağında bir ben mi vardı, ben mi yanlış hatırlıyorum. Dedim ya hafızamı çok zorluyorum. Kolay değil onca yıl geçti aradan ve şimdi sen geleceksin, öyle mutluyum ki.

            Gelmene günler var, ben şuan gelecekmişsin gibi heyecanlıyım, ne yerimde durabiliyorum, ne zamanı geçirebiliyorum. Meğer nede uzunmuş saatler, bana inat sanki hiç geçmiyordu, bir bilseydi seni ne kadar özlediğimi, saatler su gibi akmaz mıydı, günler çabucak geçmez miydi? Geçmesine geçer de bende o sabır var mıydı? Bilmiyorum.