Daha apartmana girmeden bir tuhaflık olduğunu hissetmiştim,sanki kokusu rüzgarla beraber geçiş töreni yapmıştı bir süre önce,bende de bir farklılık vardı,istemsizce merdivenleri bir çocuk edasında ikişer ikişer çıkıyordum,asansöre binmek aklıma bile gelmemişti,sanki merdivenleri koşarak çıkınca daha kolay ulaşacak gibi hissediyordum 5. kata,soluk soluğa kalmıştım,kan ter içinde,elimi cebime attım,anahtarı aldım,bir kere bile tutturamamıştım onca anahtar arasından doğrusunu,bu sefer elime ilk gelen doğruydu,tuhaflıklar zincirleme mi gelirdi böyle hep,açtım kapıyı içeri girdim,çok sessizdi ev,ya da o an hiçbir sesi duyamıyordum,ayaklarım beni yatak odasına götürdü,maraton koşucusunun finişi geçtikten sonra yere yığılması gibi yatağa yığılıverdim,karşımda dolap duruyordu,elim dolabın kapısına gitti,sonra sanki elektrik çarpmış gibi geri çektim elimi,

        ''korktun dimi,ne oldu aşırı güvenine,burnun yere düşse almazdın sen,şimdi bir dolabın kapısını açmak bu kadar mı zor geldi,bu kadar mı korkuttu seni boş,elbisesiz bir dolapla karşılaşma endişesi''diyordu bir ses ya da ben öyle bir ses olduğunu düşünüp replik konusunda yol göstermiştim,serçe tedirginliğim önlenemez bir şekilde artıyordu,hani hep derlerya insanların içinde 2 ses vardır diye,işte o an buna şahit olmuştum,içimde ki sesler bir dolap konusunda kavga ediyorlardı,sonunda seslerden biri ağır bastı ve dolabı açtırdı bana,korkularımla yüz yüze gelmiştim,kanım donmuştu,sadece askılar vardı dolapta,bir kısmıda yere düşmüştü,ne zamandır böyleydi,ne zamandır üzerine kokusunun sindiği elbiseler terketmişti beni,

       ''bununla başa çıkabilecekmisin ey güçlü insan''diye soruyordu bir ses yine.Ve ortada anlamsız bir kakafoni oluşmuştu,elbiseler beni terk ettiğinde bu şarkı daha çıkmamıştı,bu şarkıyı bestelemesem bile o gün sözlerini ben yazmalıydım,benim kalemimden dökülmeliydi sözler,ama olsun gecikmelide olsa hislerime CANDAN tercüman oldu,aslında ben o günde daha yazılmamış, bestelenmemiş bu şarkıyı dinliyordum,şimdi de her yerde bu şarkı ve her yerde onun  kokusu var...

       Bir garip hüzün çöker insana
       El ayak çekilince
       Tek başına kalırsın dünyada
       Etraf sessizleşince

       İnan bu ev alışamadı
       Hiç bir zaman sensizliğe
       Şimdi sensizlik oturyor 
       Kalkıp gittiğin yerde

       Yalnızlığa elbet alışır bedenim
       Yalnızlıkla belki de başa çıkabilirim
       Çok zor gelse bile yaşar öğrenirim
       Sensizlik benim canımı acıtan

       Bir derin korku düşer ruhuma
       Duvarlar seslenince
       Karanlık oyun oynar aklıma
       Gölgeler dans edince

       İnan bana alışamadım
       Hiç bir zaman sensizliğe
       Şimdi sensizlik dolaşıyor 
       Çıkıp gittiğin bu evde

       Yalnızlığa elbet alışır bedenim
       Yalnızlıkla belki de başa çıkabilirim
       Çok zor gelse bile yaşar öğrenirim
       Sensizlik benim canımı acıtan

       NOT:SENSİZLİK isimli şarkı CANDAN ERÇETİN'in 2004'ta çıkan MELEK isimli albümündendir.Yazıyı okuduktan sonra,eğer şarkıyı açıp dinlerseniz,sizin de canınız biraz acıyabilir.....