Sekizinci kere çıkıyordum, üçüncü kat'ın merdivenlerini. Kan ter içinde söylendim içimden..
-Hay ben sizin yapacağınız nişan'a!..
Üst kat komşumuzun kızı nişanlanacaktı ve benim sevgili annem her zamanki yardımseverliğiyle hazırdı.
-İskemle mi lazım komşu, hay hay ne demek. Ayferrr!..
-Yaa, demek büyük tencereniz yok, yolluyorum komşu. Ayferrr!..
Ayfer'iniz batsın bee!.. Bana ne milletin nişanından.Salonda yapsaydı cimri şey, madem tedarikli değil. Gelde anneme anlat ama. Yok efendim, komşu dediğin böyle günde lazımmışta ve daha bir sürü neden sayıp tıkadı lafı ağzıma. Yok, durumları iyi olmasa anlıyacağım ama, parayla oynuyorlar yahu.
Cimri işte cimri, cimri.... Aceleyle verip sevgili komşumuzun en son istediklerini, indim aşağıya.
-Bak anne; bir şey daha yollarsan gitmem, haberin olsun.
-Sanki eline yapıştı, bugün onlara, yarın bize kızım. Bu işler böyle.
-Yahu ne hayrını gördük, komşuluklarından.. Bayramda bile gelmediler bee!..
-Olsun kızım, işleri vardır. Ne olmuş gelmedilerse?
Böyleydi işte benim annem. Üşemenmez birde millet için bahaneler yaratırdı beyninde. Maksat onları zorda bırakmadan, kendini kandırmak. Neyse efendim, gün boyu tüm itirazlarıma rağmen, bir kaç kez daha inip çıktım o merdivenleri. Akşam babam işten geldiğinde, annem karşıladı onu telaşla.
-Necdet, çabuk ye yemeğini de giyin!.
-Hayrola hanım, ne var?
-Komşuda nişan var, gitmezsek ayıp.
-Yahu ne işim var benim nişanda, siz kızla gidin işte.
Ben atıldım aceleyle.
-Ben gidemem, başım çok ağrıyor.
Annem sofrayı kurarken aceleyle, çıkıştı ikimize de.
-Ayıp vallahi!. Siz insanı rezil edersiniz. Yüzyüze bakıyoruz şurada, gitmezsek ayıp. İtiraz istemem hazırlanın!..
Çaresiz boyun eğdik babamla. Acele yenen yemek sonrası hazırlanıyoruz. Aman efendim annemde bir telaş. Gören de nişan bizim evde sanır.
-Necdet olmaz öyle, kravatını takk!..
-Ayfer güya kız olacaksın, makyaj yap biraz!..
Annemden gelen direktifler eşliğinde hazırlanan ailemiz, yarım saat sonra komşunun kapısındaydı. Zili çaldık kapı açıldı. Annem gülümsüyerek..
-Komşu merhaba, hayırlı olsun. Nişan için erken gelmedik değil mi?
Komşu önce anlamsızca baktı yüzümüze sonra konuştu.
-Hay allah.. Ben size söylemedim değilmi komşu? Nişan aile arasında, düğüne beklerim inşallah.
Ve kapandı kapı..
Annem öylece kaldı bir iki dakika kapının önünde, sonra dönüp inmeye başladı merdivenleri bizde babamla arkasında. Ve konuşmaya başladı kendi kendine.
-Kadın haklı tabi, kolay mı bunca insanı ağırlamak bu devirde? Biz düğüne gideriz elbette...

Annemden alıntılara devam...