Bana bakan bir çift gözde gördüm suretimi...Sınırlarında riya olmayan bir diyardan gelmiştim ben...Duygularımda saflıktan öte hiçbirşey yoktu...Aralarına virgül konarak yazılan süslü kelimelere,sonu da uzun noktayla biten cümlelere hiç meyletmedim...

     Hansız yollara düştü şimdi çıplak ayaklarım...Dikeni çok, taşı toprağı bol, cam kırıkları dolu yürümek çok zor...Bir insanın beni anladığına kanaat getirdiğim noktada, düz yolda ayaklarım birbirine dolandı...Düştüm...Buna kimsenin engel olmadığı gibi yardım eden de olmadı...Kapanları çoktan kurulmuş geniş bir vadide kahırlarım...Adına da kaza denmiş, boşa gitmiş onca ahlarım...

    Dönüp duruyorum şimdi kendi etrafımda, tavaf ediyorum...Sadece beynimde saklı değil yer değiştiren düşünceler...Tepeden tırnağa sarıp sarmalamış.Bakıyorum çevreme karşıma, sağıma soluma...yalancı göz atmalar bilmiyorum kimi kandırıyor...Bir bilmece değil çözmeye çalıştığım...Bir kayıp değil bulmaya çalıştığım...Bir söz değil tutmaya çalıştığım...Bir film için uydurulmuş senaryo değil hayallerim...Sonu mutlu biten güldüren, ya da hüzünlü biten ağlatan...Kendi gerçeklerim var benim, kimseye feyz olmayan, kimseden de medet ummayan...

    Kah bir gülün pembesi... Kah bir bulutun beyazı...Kah bir sevincin gülüşü...Kah bir heyecanın telaşı...Kah bir gözün derin mavisi..Kah bir hüznün engin grisi ÖMRÜM.....

   Not: Şimdiden herkese teşekkür ederim...