Bir varmıış bir yokmuuş diye başlayan, gökten üç elma düştü diye sona eren masalları dinlemeyenimiz yoktur...Çocukluğumuza ait ne güzel özel ayrıntılar bunlar...

    Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde,çook uzaklarda yaşayan  bir prenses varmış...Böyle başlarken daha masal, ben ve kardeşlerim hmen dalardık o dünyaya.Masalın sonunu da ancak sabah öğrenirdik:))Nur içinde yatsın rahmetli dedem anlatırdı bunları hep...Genelde Dedekorkut hikayeleri. Delidumrul'un yaptıklarını(hepimiz korkardık) iştahla anlatırdı...Başka günlerde de Keloğlan'ın maceralarını dinlerdik...Keloğlanın kıvrak zekası sayesinde insanlarla nasıl başa çıktığını, anasıyla nasıl didiştiğini öyle güzel anlatırdı ki kıs kıs gülerdik pür dikkat dinlerken:)

    Masalların çocukların hayatında yeri bambaşkadır...Hikayelerin büyülü güzelliğiyle birlikte anlatanın ya da okuyanın da bir o kadar  önemi vardır...Mesela Adile Naşit.(nur içinde yatsın) Hatırlayan çoktur eminim...Seksenli yıllarda uykudan önce diye bir programı vardı... Çocuklara masal anlatırdı meşhur gülüşüyle:) Anlattığı masaldan ziyade sempatikliği,gülüşü,tonton halidir benim aklımda kalan...

    Her neyse işte,şimdi düşündümde masallar diyarında epeyce gezmişim:) Tabi dedeciğimin sayesinde...