O bir bebek..Minicik elleri ayakları var, burnu hele ağzı, yumuşacık pamuk gibi teni var, bırakın öpmeye koklamaya dokunmaya bile kıyamaz insan, bir yerini incitmekten korkar..Elleri hiç yanda durmaz sürekli hareket halinde garip garip şekillere sokar, ayakları da havada sürekli tepişmekteler öyle ki; birbirine çarpınca kendi bile korkar, irkilir:) Ağzı devamlı konuşur gibi açıp açıp kapar, bi konuşabilse neler diyecek kimbilir, en iyi bildiği şey  ağlamak..Acıkınca ağlar, korkunca titrer, kucağınıza alınca uyur, altı temizlenin rahatlar ama bi teşekkür etmeyi beceremez ama...siz onun dilinden o da sizin hissiyatinizden çok iyi anlar, sevildiğini hisseder..

    Zaman çok çabuk geçti ve o bebek büyüdü, kocaman güzel bir genç kız oldu.Sevimliliğinden hiçbir şey kaybetmemişti, sadece yürüyebiliyor, konuşabiliyor, düşünebiliyor,  anlayabiliyordu, yeterince büyümüştü işte.Aşkla tanıştığında başlamıştı hayatı anlamaya, bir erkeğin üzerinde ne denli hükmü olabileceğini böylece öğrenmişti.

    Yürüdü uzun uzun..Çok hırpalandı, acı çekti, üzüldü, hakaretler duydu, iftiralar, ardı arkası kesilmeyen eziyetler..O SENSİN İŞTE! Allah seni bildiği gibi yapsın...

    Yürüdü uzun uzun..Saçları okşandı,saygıyı gördü, bir isteğinin bir eksiğinin olup olmadığı soruldu, rahat ettirildi, sevildi de...O SENSİN İŞTE! Allah senden razı olsun...

    Yürüdü uzun uzun..Sevdiğinden çok sevildi, kıymet verildi, önemsendi, üstüne titrendi, sevgiye dair ne varsa onunla dolup taştı kalbi..O SENSİN İŞTE! Allah ne muradın varsa versin..

    Sadece bunu duydu, bunu hissetti sevgili onca sözün arasından ve ''benim muradım sensin'' dedi..

  Ne mutlu böyle hisseden ve hissettirenlere..Sevgiler.