Teşekkürler.Benimde rahmetli babamdan kalma her fotoğrafının arkasında,zamanında yazılmış not vardır.Sır olarak kaldı çoğu.
Bu arada senin ve gamyun sayfasını tasarlayan kişinin bir yanlışı var.Resim çizilir,fotoğraf çekinilir veya çekilir.Yani resimleriniz bölümü yanlış yazılmış.
Bu işte gmsnn parmağı olduğuna eminim ;)
Yarın gelsene bana.. sana fotoğraf albümümü göstereyim :))))))))))))))))
Belki bu yüzdendir fotoğraf çekilirken "Leyleeeekkk" falan dedirtmeleri; yıllar sonraya bir tebessüm bırakmak içindir...
Eski fotoğrafların tümü beni hüzünlendirir ama iyi ki çekilmişler zamanında.
Çok güzel,çok etkileyici yansıtmışsınız duygularınızı.
Tebrikler.
Bir tebrik ve teşekkürüm daha var size; duyarlılığınız için, kısacık bir yazıda çok şey anlattığınız için, yani yoruma kapadığınız "YEMEK TAŞTI, ZAMAN AŞTI:)" başlıklı yazınız için.
Var olun.
Eski fotoğraflarda kaybettiklerimizi görmek içimizi her zaman burkar keşke hayatta olabilerdi deriz...Şimdilerde elimize alıcak fotoğraf bile kalmadı! dijital fotoğraf fakinesinde, binlerce resim ;çekip çekip pc ye atar bırakırız pc bir çökerr bütün resimler uçmuş olur :( Trapper yine ve yine keyif alarak okudum yazdıklarını bu sefer tercüman kullanmadan hemde:)) o güzel yüreğine sağlık sevgiyle kal...
N e güzeldir o eski fotoğraflar alır götürür bizi geçmişe eline sağlık Trapper
o eski resimlerde kaybettiklerimizin gözlerine bakamıyoruz..ne kadar doğru..çünkü biz onların her duygusunu o gözlerde hissetmişiz..13 yıl oldu babamı kaybedeli..ve ben hala annem eski resimleri çıkarttığında o gözlere bakamıyorum..yanımda olduğu zamanlar hiç bakmadığım o gözlere..hep acele işlerim olduğu,hep bir yerlere yetişeceğim zamanlarda bakamadığım o gözlere...babam resimlerde hep gülümsüyor..hep mutlu..bizim mutluluğumuzla mutlu..tek tesellim bu. onu hiç üzmedik..sadece hayatın sonsuz olacağını ,babamın hep bizimle olacağını zanneden çocuklardık...
@Duk45 kafana taş düşse, yolda ayağın takılsa, gmsnn'nin işidir diyeceksin :) V2 adresinden girersen, aslında iddia ettiğin şeyin doğru olup olmadığını öğrenebilirsin, dikkatli bir araştırma ile. (Ufak Not: v2 ben geldikten sonra, tamamen benim kontrolümde yapıldı)
Şimdi Duk'e cevap yazmak için burayı işgal edince, blog sahibine saygısızlık olmaması için mecburen bloga da yorum yapmalıyım.
Blogun genel konusundan çok, kullanmış olduğun "ekseriyetle" lafı beni eskilere, kaybettiğim birine götürdü, rahmetli dedeme. Çok sık kullanırdı bu lafı. Daha lise yıllarındayken, bıkmadan usanmadan her akşam, sırf araba kullanma sevdam için çevredeki köylere zorla götürmeme ses çıkartmayan dedemi hatırlattı. Ya da suratımın asık olduğunu görünce, almak istediğim güneş gözlüğünün tek taksitini, sanki tüm fiyatıymış gibi söyleyip, kandırıp, daha sonra da tüm gözlüğün parasını ödetmek zorunda bırakmama, sadece "kerata" diye kızarak tepki veren dedemi hatırlattı. Sonuçta, blog amacına ulaştı, fotoğraftan olmasa da, bir sözcükten eskileri hatırlattı.
Merak ediyorum, böyle güzel anlatamadığın bir konu var mı ? Yine harikasın... Fotoğraflardaki ne yana dönersek dönelim hepp bize bakarrrr... çok küçükken keşfetmiştim gerçekten ürkütücü:)
Resimler değilmidir bizi çok sevdiklerimize yakınlaştıran kaybettiklerimize yakınlaştıran..Eski fotoğraflara bakınca nedir bizi üzen? ve içimizi burkan.... bazan albümlere bakınca sevinç duyarız.. ama kaybettiklerimiz içimizi acıtır.
Ama ne yazıkki eski resimler yıllar sonra önümüze çıkınca bizi üzer. her zaman içimizde bir hüzün ve özlem ..Nedir bizi boylesine üzen. bu nasıl açıklanırki?
Ben bir yanıt bulamadım yüreğmde takıldı kaldı . mutlu bakışlar. gülen yüzler. kaybettiğimiz sevgiler. içimizi burkar. Albümlere baktıkça bizi mutlu eden resimler ararız .Albümlere baktıkça yıllar sonra gülümsiyerek vaya hüzünle bakmak değilmidir içimizi acıtsa bile göz yaşları ile... kısmetimiz ne kadar yaşayacağımızın şu hayatlarımızın mirasları değilmidir ? o fotoğraflar..
AH DERİZ KEŞKE HAYATTA OLSALARDI..
fotoğraflarda tazeliğini bizlere hissettiren mazideki günlerimizi hatırlamak madevi olarak insana hep huzur vermiştir.tabii kendi fotograflarıma gelince benim torunlar benden sonra o fotoğraflardaki büyükannelerini örnek almazlar inşallah,çünkü her fotografımda özellikle küçüklük fotoğraflarımda yaramaz,haylaz bir çocuk var :))
emeğine yüreğine sağlık trapper.
saygılarımla........
Eskimek Güzel Eksilmedice. Bu söz bir dizide resmin yanında yazılıydı okuyunca çok hoşuma gitmişti.Babamı kaybettiğimde en büyük tesellimdi resimleri, unutmamın imkansız olduğu o hep gülen yüzünü hatırlatan resimler :(
Ellerine sağlık her zaman ki gibi geniş kitleye hitap eden bir blog.
Şu an hayatta olmayan birinin fotoğrafına baktığımda pişmanlıklar duyarım. özellikle sevdiğim insanlara neden daha fazla sevdiğimi gösteremediğim için.
yine destanlar yazmışsınız , yaş ilerledikçe eskiye özlem daha da artıyor ,sanırım bu özlem yaşla doğru orantılı , emeğinize sağlık teşekkürler.
Bütün fotografları yığıp önüme tek tek bakasım geldi. Emeğine, yüreğine sağlık :)
ESKİ FOTOĞRAFLARA BAKARKEN SADECE KAYBETTİKLERİMİZE ÜZÜLMÜYORUZ GALİBA KENDİ GEÇEN YILLARIMIZADA ÜZÜLÜYOR GİBİYİZ HELEKİ GEÇEN YILLARIMIZDA YAŞADIKLARIMIZ BİZE YETERLİ GELMİYORSA ...... YARIM KALAN YAŞANMAMIŞLIKLAR PİŞMANLIKLAR VARSA O FOTOĞRAFLARDA ... YADA SENİNDE YAZDIĞIN GİBİ FOTOĞRAFLARA BAKTIĞIMIZ ANKİ RUH HALİNE GÖREDE DEĞİŞİYOR HİSSETTİKLERİMİZ TABİ BİRDE BAMBAŞKA BİR KONU VAR GÜNÜMÜZDE ÖLE ELE ALINACAK AYNA KENARINA SIKIŞTIRILACAK PEKDE FOTOĞRAF KALMADI BİZ RESİMLERİMLERİMİZİ BİLE NETTE SLAYT YAPARAK BAKAR OLDUK .........
Oğlumun bugün ingilizce yazılısı vardı. Dün gece onunla ders çalışırken tesadüftür ki konu fotoğraflardı. Bir soru cümlesi şöyleydi. Albümünüzdeki fotoğrafların en çoğu sizin çocukluğunuz hakkında mı diye. Oğlum neredeyse hiç albümle tanışmadı. Ders bittikten sonra sana gösteririm eskiye ait albümleri dedim. Dersten sonra beraberce incelerken, gerçekten tesadüf ki bugünki bloğunuzla, ben çokkk eskilere kadar gittim. Albümden bir süre sonra sıkılan oğlum beni eski fotoğraflarla başbaşa bıraktı. Kaybettiğim annem, babam, iki ağabeyimin resimlerine bakarken o günlere döndüm yeniden.. Ama bir resimde çok takılı kaldım. 5 nci sınıfa giderken elimde bezden beslenme çantamla, başım yana eğik halde, gözlerimde utangaç bir gülümseme ile verdiğim poz nedense canımı çok acıttı. Herşeyi o fotoğraf karesinde gördüm sanki. Yaşanan zorluklar, ailemin çekmekte olduğu çileler ufacık yaşımda yüzüme nasıl da vurmuş meğer.. Gerçekten albümler bizim anılarımız. Ama onlara detaycı gözlerle bakarak o günlere dönebildiğimizi dün gece çok iyi anladım...
Kimin evinde yoktur ki fotoğraf albümleri ama hiç bakmaya cesaret edemedim. Bu blogdan sonra açıp, bakmak istedim yad etmek ama yine yapamadım. Sadece dışarıdan bakıyorum o albüme orada olduklarını biliyorum bana gülümsediklerinide biliyorum bu bana yetiyor açıp, bakamasamda o fotoğrafları her düşünüşümde, içindekiler canlanıyor gözümde ve suratımda bir tebessüm beliriyor. Bu blog çok farklı duygular uyandırdı bende.
O eski fotoğraflara ailenizle bakıp, neşeli dakikalar geçirirsiniz inşallah.
Eline Sağlık Trapp...
benim hiç bebeklik fotoğrafım yoktur.Bu yüzden çok kıskanırım düzinelerce bebeklik fotoğrafı olanları hasetimden çat diye çatlarım ve ne zaman biri en şekerinden bebeklik fotosunu gösterse bir bahaneyle(-su alabilirmiyim) uzaklaştırıp kötü emellerime(yoketmek) alet etmek üzere başbaşa kalırım fotoğrafla.Beyaz halkalı ikonla kırmızı çatallı ikon kavga ederler ve ben içimdeki çocuk sevgisine lanet ederek ve "ayyy ne şeker şey" diyip duygulanarak kenara koyarım fotoğrafı
Bir de eskiden çekilmiş siyah-beyaz fotoğraflara bayılırım bir oda dolusu olsa bıkmadan tek tek bakarım.
Ayrıca söylemessem içimde patlayacağından korkuma, keşke
"YEMEK TAŞTI ZAMAN AŞTI :)" yazınızı yoruma açsaydınız diyerek, kelime oyunlarıyla süslenmiş ironilerle renklenmiş anlatmak istediğini laf kalabalığı yapmadan kısa ve öz anlatmış güzel bir yazı olduğunu söylemek istiyorum.İçeriği hakkında, yoruma kapama tercihinize saygı duyarak yorum yapmıyorum.zaten az çok söylemek istediklerime tercüman olmuş yazı
Öyle güzel ifade etmişsiniz ki, kalkıp eski fotoğrafları karıştırmak istedi canım, hele de çocukluğumuza, gençliğe adım atarkenki hallerimize ait resimlere.şimdilerde fotoğrafların çoğu dijital pclerde saklı,ben onlara gakarken haz etmiyorum, kağıt resimlere evire çevire bakacaksın anıların dillenecek bir bir, kah gülümseyeceksin kah iç çekeceksin'' hey gidi günler hey'' diyeceksin,zaman yolculuğuna çıkacaksın..
fotoğraflar o kadar çok şey anlatırki, keşkelerimi hatırlatır bana çoğu zaman, hüzünlenirim..Bebeğimi ilk kucağıma aldığımda bir fotoğrafım var mesela,ona ne zaman baksam nedenini bilmediğim bi şekilde ağlarım,bakarım ben daha çocuk masumane bakmışım öyle, kucağımda bir bebek..Ama dediğiniz gibi gülümsemeli insanlar fotoğraflarda ki bakarken tebessüm edelim bizde.
''yemek taştı zaman aştı'' yazınıza gelince üstü kapalı çok güzel yazmışsınız, yoruma dayalı değil yoruma kapalı olmuş ve bu sayede hepimiz de mecburen üç maymunu oynamış olduk . Çok manidardı,elinize sağlık
Sen akıllısın kardeşini korursun
Bu sözler nasıl etkiledi beni ne tatlı ne duyarlı ne düşünceli bir baban varmış trapper Allah rahmet eylesin
Konu fotoğraf olunca çok şey yazasım vardı ama hepsi uçup gitti
YORUMLAR
Bu arada senin ve gamyun sayfasını tasarlayan kişinin bir yanlışı var.Resim çizilir,fotoğraf çekinilir veya çekilir.Yani resimleriniz bölümü yanlış yazılmış.
Bu işte gmsnn parmağı olduğuna eminim ;)
Yarın gelsene bana.. sana fotoğraf albümümü göstereyim :))))))))))))))))
Eski fotoğrafların tümü beni hüzünlendirir ama iyi ki çekilmişler zamanında.
Çok güzel,çok etkileyici yansıtmışsınız duygularınızı.
Tebrikler.
Bir tebrik ve teşekkürüm daha var size; duyarlılığınız için, kısacık bir yazıda çok şey anlattığınız için, yani yoruma kapadığınız "YEMEK TAŞTI, ZAMAN AŞTI:)" başlıklı yazınız için.
Var olun.
Resimler değilmidir bizi çok sevdiklerimize yakınlaştıran kaybettiklerimize yakınlaştıran..Eski fotoğraflara bakınca nedir bizi üzen? ve içimizi burkan.... bazan albümlere bakınca sevinç duyarız.. ama kaybettiklerimiz içimizi acıtır.
Ama ne yazıkki eski resimler yıllar sonra önümüze çıkınca bizi üzer. her zaman içimizde bir hüzün ve özlem ..Nedir bizi boylesine üzen. bu nasıl açıklanırki?
Ben bir yanıt bulamadım yüreğmde takıldı kaldı . mutlu bakışlar. gülen yüzler. kaybettiğimiz sevgiler. içimizi burkar. Albümlere baktıkça bizi mutlu eden resimler ararız .Albümlere baktıkça yıllar sonra gülümsiyerek vaya hüzünle bakmak değilmidir içimizi acıtsa bile göz yaşları ile... kısmetimiz ne kadar yaşayacağımızın şu hayatlarımızın mirasları değilmidir ? o fotoğraflar..
AH DERİZ KEŞKE HAYATTA OLSALARDI..
fotoğraflarda tazeliğini bizlere hissettiren mazideki günlerimizi hatırlamak madevi olarak insana hep huzur vermiştir.tabii kendi fotograflarıma gelince benim torunlar benden sonra o fotoğraflardaki büyükannelerini örnek almazlar inşallah,çünkü her fotografımda özellikle küçüklük fotoğraflarımda yaramaz,haylaz bir çocuk var :))
emeğine yüreğine sağlık trapper.
saygılarımla........
Ellerine sağlık her zaman ki gibi geniş kitleye hitap eden bir blog.
Şu an hayatta olmayan birinin fotoğrafına baktığımda pişmanlıklar duyarım. özellikle sevdiğim insanlara neden daha fazla sevdiğimi gösteremediğim için.
O eski fotoğraflara ailenizle bakıp, neşeli dakikalar geçirirsiniz inşallah.
Eline Sağlık Trapp...
Bir de eskiden çekilmiş siyah-beyaz fotoğraflara bayılırım bir oda dolusu olsa bıkmadan tek tek bakarım.
Ayrıca söylemessem içimde patlayacağından korkuma, keşke
"YEMEK TAŞTI ZAMAN AŞTI :)" yazınızı yoruma açsaydınız diyerek, kelime oyunlarıyla süslenmiş ironilerle renklenmiş anlatmak istediğini laf kalabalığı yapmadan kısa ve öz anlatmış güzel bir yazı olduğunu söylemek istiyorum.İçeriği hakkında, yoruma kapama tercihinize saygı duyarak yorum yapmıyorum.zaten az çok söylemek istediklerime tercüman olmuş yazı
Öyle güzel ifade etmişsiniz ki, kalkıp eski fotoğrafları karıştırmak istedi canım, hele de çocukluğumuza, gençliğe adım atarkenki hallerimize ait resimlere.şimdilerde fotoğrafların çoğu dijital pclerde saklı,ben onlara gakarken haz etmiyorum, kağıt resimlere evire çevire bakacaksın anıların dillenecek bir bir, kah gülümseyeceksin kah iç çekeceksin'' hey gidi günler hey'' diyeceksin,zaman yolculuğuna çıkacaksın..
fotoğraflar o kadar çok şey anlatırki, keşkelerimi hatırlatır bana çoğu zaman, hüzünlenirim..Bebeğimi ilk kucağıma aldığımda bir fotoğrafım var mesela,ona ne zaman baksam nedenini bilmediğim bi şekilde ağlarım,bakarım ben daha çocuk masumane bakmışım öyle, kucağımda bir bebek..Ama dediğiniz gibi gülümsemeli insanlar fotoğraflarda ki bakarken tebessüm edelim bizde.
''yemek taştı zaman aştı'' yazınıza gelince üstü kapalı çok güzel yazmışsınız, yoruma dayalı değil yoruma kapalı olmuş ve bu sayede hepimiz de mecburen üç maymunu oynamış olduk . Çok manidardı,elinize sağlık