Gidişin sessiz bir elvedaydı,hem de haince planlanmış, ardındakileri düşünmeksizin bir gidiş.. Sen bilebilir miydin böyle olacağını? Ölüm ansızın gelecek, kapıyı bile çalmadan girecek içeri ''hadi gidiyoruz, kimseye bakmak, veda etmek yok, hazırlanmak yok çabucak gidiyoruz''

      Senin yokluğunda ne çabuk büyüdük, ne çabuk akıl aldık akıl verdik..Yokluğuna alışmamışken henüz, unutmaya çalıştık.Sanki adın eskisi kadar anılmaz oldu bu evde, ama resmin hiç inmedi duvardan, nasıl da keskin bakışlı yakışıklı bir insanmışsın, bütün olup bitenleri izledin ordan gece gündüz.Kol saatin hiçyer değiştirmedi, büfedeki yerinde ikamette. Bir de alım satım için tuttuğun not defterin, içinde tükenmez kalemin çekmecede itinayla korunuyor.Onlara baktıkça sanki sen diri kalıyordun, bir gün gelipte saatini takacaksın koluna, defterini karıştıracaksın ve resmini indireceksin duvardan..

      O minicik ellerimle ilk elini tutuşumu hatırlıyorum hayal meyal ve yürüken senin kocaman adımlarına yetişmek için koşar adımla yürüdüğümü... Bir kez de bütün çocukları toplayıp araba turuna çıktığımızı.. Bunlar gerçek miydi yoksa hayal ürünüm mü ondan da emin değilim, ama belleğimde kalanlar bunlar ikimize dair.

     Hayallerimin sınırı yok biliyor musun? Yere diz çökerek kollarını açıp ''hadi kızım koş babaya'' dediğinde uçarak boynuna sarılabilseydim.Kardeşlerimle kavga ettiğimde sana şikayet etseydim, karnemi ilk sana gösterseydim, gurur duysaydın benimle..Arkadaşımın doğum gününe gitmek için izin isteseydimde hatta vermeseydin, küsseydim sana. Masalları sen anlatsaydın uyurken, sabah gözümü açtığımda ilk seni görseydim. Okulda veli toplantılarına sen gelseydin, mezuniyet törenlerinde en önde seni görseydim, işte benim babam en öndeki orda deseydim..Özlemini çektiğim, söyleceğim o kadar çok şey varki, biliyor musun?Ama şimdi gücüm ancak bu kadarına yetti.

     '' O ölmedi kalbimizde yaşıyor''kalpte nasıl yaşarki insan? Nasıl saçını okşar? Nasıl sarılır? Nasıl koklar?Şundan eminim ki, gitmeyi hiç istemeyeceğin bir yoldu bu yol. Belki orası aydınlık, ferah rahatsın , cennettesin çünkü..Ama bilki, buranın sensiz hiç tadı yok, hep eksik bir şeyler, hep yarım..

      Elbet birgün kavuşacağız..Nur içinde yat babacığım..

                                                                                  sevgiler..