Güneşin, insanın içini ısıtan, şevkatli kucaklayışına karşın, bir bahar Nisan'ında herşey canlanmışken, gözlerimdeki hüznü, denize boşaltma gayretiyle, oturduğum banktan kalktım.

     Denize doğru bir adım daha yaklaştım. Martılar bir sağa bir sola, birbirine çarpmadan, keskin manevralarını ve pay kapma telaşlarını izlerken, hafif dalgalı deniz ''Neyin var?'' dediğini zannettim ve farkında olmadan konuştum kendi kendime ''Ne tuhaf değil mi? Unutmaya çalıştıkça içine çekiyor seni, girdap gibi, ne yapsan çıkamıyorsun..''

     Unutmak mümkün mü? Bilmiyorum. Bu; şimdi denize baktığım yerden,birden o martılar gibi kanat çırparak, yükselmek imkansızlığında bir şey..Unutmak istediğim çok şey ama, nedense yeteneksizim bu konuda.Deniz yine bir dalgalandı. ''Neyi ya da kimleri unutmak istiyorsun?'' dedi.'' Dur önce sakin bir bank bulayım, daha yakın olayım sana, başbaşa kalalım.''

     Yürüdüm ellerim ceplerimde, kavisli bir yerde boyaları dökülmüş, tozlu bir bank buldum, belli ki oturan pek olmazmış.Ortasına değil, sol kenarına oturdum..

    ^ Davranışlarımın, karşımdaki insanları üzmediğini ve mutlu etmedğini anladığım insanları unutmak istiyorum.Sevildiğimi adım gibi biliyorum, ama en çok ta onları üzüyorum neden? Vazgeçilmez biri olduğumu mu zannediyorum? Yoksa kendimden çok karşımdakilere mi inanıyorum? Ben, çirkinliğimi kabullenmeyecek kadar ''densiz'', güzelliğimi de reddetmeyecek kadar ''ukala'' yım..

    ^ Gülen yüzlerini esirgemeyen, arkamı dönünce bukelamun gibi renk değiştirenler,sizleri de unutmak istiyorum..Bir tebessümse görmek istediğiniz yüzümde, ederim.. Bir ışıltıysa görmek istediğiniz gözlerimde, üzgünüm..

    ^ Adını bile belirlemeye cesaret edemediğim, üstüne nice gözyaşları döktüğüm, çaresiz hesaplar yaptığım,hatta... ''Kırmızı panjurlu ev'' hayali bile kurabildiğim, tutarsız hayallerimin kahramanı ! Seni de unutmak istiyorum..

     Bu kısmı iki kişiye ait özel bir dünyada, herşey sadece düşünceden ibaret..Bu durum, ne onu ulaşılmaz yaptı, ne de beni pişmanlık kutusunda bıraktı..

    Bir kez daha çarptı deniz dalgalarını sahile, '' Eee, ne haldesin şimdi '' dedi.

    Gel-git ler yaşıyorum bu aralar tıpkı senin gibi..''unutuyorum'' galiba diyorum, mesela bir şarkı dinliyorum radyodan, o an aklıma geliyor, özlediğimi anlıyorum..Yüreğim ''cız'' ediyor..O an bu acıyı hep yaşayacağım sanıyorum, bir bakıyorum, şarkı değişiyor ve sözlerine gülüyorum şarkının..Hoşgeldin ''DENGESİZLİK '' diyorum.

     Dedim ya en başta, ''unutmak'' konusunda çok kabiliyetsizim, farkındayım...Yapamıyorum...