SADECE AĞLADI..
26 Mart 2012, 12.01 A- A+Bu aralar inanılmaz güzel bloglar okuyoruz, kiminde eğlendik, kiminde derin düşüncelere daldık, kiminde tebessüm ettik. İnanılmaz yorumlar yapıldı bir birinden güzel, hepsi de ayrı değerde güzel...Ben de biraz içinizi karartmaya, belki de ne saçmalıyor Bala böyle dedirtmeye meyilli bir yazı yazacağım. ( Sonuçlarına katlanmaya hazırım..)
Sadece yüreğiyle girdiği yalnızlık sokağında, koca bir boşluktaydı. Tutunamıyordu, gözyaşlarını da zapt edemiyordu, sadece ağlıyordu.
Annesini kaybetmiş bir çocuk gibi ağladı bu sokakta.Kendi kendisizliğine, yitirdiği çocukluğuna, bir daha bulamayacağı gençliğine ve bir gün gelipte ''anlayabilecek mi bunları?'' dediği sevdasına ağladı..
Kimseler kalmamıştı bu saatte, kim olurdu ki zaten. Ancak ya yolunu şaşıran girerdi ya da aklını..Ya da kendi kendini bulamayan biri.Bakarlar da hiçbir şey görmezler bazen, oysa ne çok şey vardı ayrıntıda gizli.
Ağladı...
Kaldırım kenarlarında gece ayazının süpürdüğü, kurumuş yapraklar ve sigara izmaritleri.. Sabah çöpçülere kolaylık olurdu hem, birikmişlerdi öbek öbek. Sokak lambalarının, tozlu aydınlığına bürünmüş, kendinden bile gizli, ağa sarhoşluğu varken, kendindeki bu hallere bir sebep bulamayışına ağladı..
Sokaktaki bütün evlerin ışıkları kapalı, herkes derin uykuda, güzel rüyada. O ise çöp kutusundaki kediyi ürkütmeden geçme çabasındayken, koca sokaktaki kendi varlıksızlığına ağladı.
Sevdanın eşiğinden içeri girmek isteyişine karşın, arkasındaki aydınlık gölgesini up uzun edince, cesaretsizliğinin kendini alt edişine ağladı.Teninin sıcaklığına o kadar yaklaşmışken, ayaklarından önce , ruhuyla yüreğinin , bedenini terkedişine ağladı.
Böyle geri dönmekte varmış hayatta...Öyle boynu bükük, kanadı kırık, gönlü ser sefil...Virane bir şehirde, yıkıntılar altında kalmak gibi..Ayaklarının boşlukta ne tarafa gideceğini bilmezken, gözlerine bir yol çizilsin istiyordu ki..Sevdasını son kez görebilsin..
Gökyüzüne baktı uzun uzun..Ne çok yıldız parlıyordu sevdası için. Hepsini toplamak istedi, beğenemedi..Şimdi kalan ömründe, acıya kardeş umut biriktiriyordu, sonunda bütün gözyaşlarını toplayacak , silecek diye bekliyordu...
Yolunuz sevgiden geçerken , hep gülümsemeniz dileğiyle..
Sevgiler...
YORUMLAR
ne çok yıldız parlıyordu sevdası için hepsinitoplamak istedi,beğenemedi...
bu cümleye de saçma sapan bir sempati duydum nedense.
saçmalıklarının devam etmesini dilerim..
Bala bu bence sizin yazdığınız en güzel blog olmuş. Tam üç kez okudum, tadı damağımda kaldı.
Saçmalık kelimesi hiç ama hiç uymamış, tebrikler.
Nasıl güzel anlatmış yalnızlığı dedim, nasıl iyi tercüme etmiş hüznü dedim, içime işletecek kadar samimi ifade etmiş duyguyu dedim...
Bütün cümlelerin şahaneydi ama beni en çok şu kısım çarptı, birkaç kez okudum:
"Sokaktaki bütün evlerin ışıkları kapalı, herkes derin uykuda, güzel rüyada.O ise çöp kutusundaki kediyi ürkütmeden geçme çabasındayken koca sokaktaki kendi varlıksızlığına ağladı."
Bu kadar güzel bir yürek taşırken asla yok olmaz insan.
İyi ki VARsın.
Var ol hep.
Teşekkürler, sevgiler.