Anne karnında bir cenin.Hiçbirine sorulmadı dünyaya gelirken nerde yaşamak istersin diye. Villada mı? Gecekonduda mı? Sobalı iki göz bir odada mı? çadırda mı? Hepsi de seçme şansı verilmeden, ilk nefeslerinde ağlayarak başladılar hayata..Kimileri daha doğmadan veliaht ya da prenses ilan edildi, kimileri ise bir kimliğe bile sahip olamadı..

   Hangi yoksul bir çocuğa sorsanız zengin olmak ister miydin diye, hiçbiri de hayır demez.Ama onların zenginlik anlayışları bizimkine benzemez, içinde öyle hesap kitap barındırmaz.İleriyi düşünmez onlar, aylık gelir-gider, ciro, mal mülk, çok para bilmezler. Onların zenginlikleri kendi dünyalarındaki küçük mutluluklarıdır.Çok istediği bisikletine sokakta gururla tur atabilmektir mesela..Spor ayakkabısını ya da yeni tokalarını, arkadaşları farketsin diye, sağa sola zıplamak ya da devamlı saçlarıyla oynamaktır.Reklamlarda gördüğü cız bız köfteleri, sucukları, iştah kabartıcı dondurmaları, ağız sulandırıcı çikolataları, kaşarı uzayan pizzaları, çift katlı hamburgerleri yiyebilmektir. Lunaparklardaki dönme dolaba, tırtıla, atlı karıncaya, en önemlisi çarpışan arabalara binebilmektir, eğlenmektir..

  Dün arabayı par ederken caddede, iki çocuk geldi yanıma 10 yaşlarında, mendil satıyorlardı. elleri yüzleri temiz, düzgün giyinimli, belli ki öğrenciydi bu çocuklar, okul çıkışlarında mendil satıyorlardı. Ya kardeştiler ya da  iki arkadaş. Arkalarını dönüp giderlerken kulak misafiri oldum konuşmalarına ve usulca gittim peşlerinden.

 __Canım acayip dondurma istiyor ama daha mendil bile satamadık doğru dürüst.

__ Benimde istiyor da hem havalar daha ısınmadı hem de yazın alırsak bedavalıdan alırız birini sen yersin birini ben..

 __ Bir de canım çok karpuz istiyor, çok severim şimdi olsa yeşil kabuğunu bile yerdim.

   Hızla geri döndüm arabaya oturdum öyle, geleni gideni izlerken daldım gittim..Gerçek anlamda yardıma muhtaç ne çok insan var, hasta olupta evine ekmek getiremeyen kocalar, kimseiz kalmış yardıma muhtaç hasta yaşlılar, kocası ölmüş ya da terkedilmiş , gözü açılmamış çocuklarıyla perişan kadınlar, ve en önemlisi bu hengamede çarpılan incinen özenen çocuklar..

 Bizler yardımsever, duyarlı bir toplumuz. Gördüklerimiz ya da duyduklarımız karşısında duyarsız kalamayız, en azından bir çocuğu sevindirmek için varımızı yoğumuzu dökmemiz gerekmiyor. Kaybedeceklerimiz, kazanacaklarımızdan çok değil emin olun...

                ............

 Bir seyrüseferdeyim şu alemde, geçiyorlar iki yanımdan

 Kimi koltukları kabarmış  başı semada yürüyor, kimi bastığı toprakta kendi eziliyor...

Kimi dünyayı ben yarattım diyor, herşeyden bir pay istiyor,

 Kimi de bir yudum su için hamd ediyor...

                                   Sevgiler...