Bugün dokunmayın bana, merhaba da demeyin hatta.

      Yorgun musun? halsiz gözüküyorsun, gözlerinin altı kararmış, hasta mısın yoksa? Demeyin öyle...Acı çekiyorum , bitkinim, yorgunum, dermansızım, yürümeye bile mecalim yok. Hiç sevmeyin de bugün beni hatta, bahar gelmiş neyime, kuşlar ötermiş, çiçekler açarmış kimin umrunda? Cemreler düşmüş bütün heyecanıyla  havaya, suya, toprağa banane..

 Benim derdim başka, halsizim ben çok halsiz..Bahar yağmurlarını ne çok severdim oysa, ellerimi uzatır, avuçlarıma doldururdum gülümseyerek.Her damlasına ayrı hayranlık duyardım..Öyle güzel yağmur yağıyor ki şuan, tam benim sevdiğim gibi,sesini duyuyorum,cama vuruyor arada.Ama ona bile yüz veresim yok...

Kalbim hiç atmıyor sanki, sadece nefes alıp veriyorum,bir de göz kapaklarım açılıp kapanıyor, bunlara da engel olamıyorum ki, öyle kalsınlar..Ellerim soğuk, kanı çekilmiş gibi,suratsızım da ayrıca farkındayım...Kime ne yaptım ki ben, ya da kim bana ne yaptı? Hiçbir şey...Bugün kendimden vazgeçtim sadece, bir gün de olsa silmek istiyorum kendimi, kaybolmak..Suretim ortada olsa da farketmiyorum..

Yeryüzünde, hiç keşfedilmemiş birdağın zirvesinde olmak istiyorum.En tepesinde sadece ben..Ordan seyredeyim dört bir yanımı, yerle göğün sarılışını, bulutların gölgesini, herşeyin küçücük görünüşünü..Sadece benim olan o zirve sırdaşım olsun. Avazım çıktığı kadar bağırdığımda, korkudan uçacak kuşlar bile olmasın, sesime ses verecek kimse de olmasın..

Affedin.. Bugün böyleyim işte, belki bi daha ki sefere böyle olmam...