Abidin Dino (1913-1993 ); Türkiye' nin en önemli ressamlarından, sinemacı, yazar ve çevirmen. Nazım Hikmet Ran ( 1902-1963 ); Ülkemizin en önemli şairlerinden. İkisi de sanat adına ülkemiizn sanatçı olarak en büyük değerlerindendir. Abidin Dino ve Nazım Hikmet'i bir araya getiren en önemli şey ''Mutluluğun Resmi'' dir.

   Çok biline bir sorudur. Nazım' ın Abidin dino' ya sorduğu şey; '' Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin? '' Abidin ise Fransız şair Andre Velter ile yaptığı bir söyleşide konuyla ilgili şöyle bir açıklama yapmış; '' O gün bu gündür, bu soru söküp atılması olanaksız bir biçimde bedenime yapışmış gibidir. Tabi bu soruyu sorarken, mutluluğun resmini yapamayacağımı biliyordu Nazım. Bu mutluluk imgesi, şiirde de olanaksızdı. Yaşanan günler buna izin vermiyordu.''

  Nazım' ın '' Mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin?'' dediği şiiri '' Saman sarısı'' adlı şiirinin içinde geçmektedir. O bölümü paylaşmak istiyorum.

  Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin?
  İşin kolayına kaçmadan ama
  Gül yanaklı bebesini emziren melek yüzlü anneciğin resmini değil
  Ne de ak örtüde elmaların
  Ne de akvaryumda su kabarcıklarının arasında dolanan kırmızı balığınkini
  Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin?
  1961 yazı ortalarında Küba' nın resmini yapabilir misin?
  Çok şükür çok şükür bu günü de gördüm
  Ölsemde gam yemem gayrının resmini yapabilir misin üstad?

     Abidin Dino' nun ressamlığı değil,dünyanın mutluluğu yakalamadaki isteği olmalı bunları düşünürken.Abidin Dino mutluluğun resmini yapamadı...Fakat Nazım'a mutluluğun resminin nasıl yapılabileceğini anlatan bir şiirle karşılık verdi. Aynen şöyle:

  Kokusu buram buram tüten
  Limanda simit satan çocuklar
  Martıların telaşı bambaşka
  İşçiler gözler yolunu
  İnebilseydin o vapurdan
  Ayağında Varna'nın tozu
  Yüreğinde ince bir sızı
  Mavi gözlerinde yanıp tutuşan
  Hasretle kucaklaşabilseydik seninle, bir daha.
  Davullar çalsa, zurnalar söyleseydi
  Bağrımıza bassaydık seni Nazım,
  Yapardım mutluluğun resmini
  Başında delikanlı şapkan,
  Kolların sıvalı, kavgaya hazır
  Bahriyeli adımlarla düşüp yola
  Gidebilseydik Messerret Kahvesine,
  İlk karşılaştığımız yere
  Ve bir acı kahvemi içseydin.
  Anlatsaydık
  O günlerden, geçmişten, gelecekten,
  Ne günler biterdi, ne geceler...
  Dinerdi tüm acılar seninle
  Bir düş olurdu ayrılığımız, anılarda kalan.
  Ve dolaşsaydık Türkiye'yi bir baştan bir başa.
  Yattığımız yerler müze olmuş,
  Sürgün şehirler cennet.

     İşte o zaman Nazım, yapardım mutluluğun resmini
          Buna da ne tual yeterdi ne de boya...

    Bu vesile ile aramızda olmayan fakat eserleriyle her daim yaşayan bütün değerlerimizi saygıyla anıyorum...Mutluluğun bırakın resmini yapabilmeyi, tanımını bile yapabilir miyiz acaba? Mutluluk nedir? Hayattan mı ibarettir? Yoksa hayatın içinden zorla da olsa, yakalamak istediğimiz bir AN mıdır?