Bir grup içindesin. Herkes senin farkında. Sen de farkındasın, farkında olunduğunun...Sağın solun sesler içinde. Toplanmışlar. Kalabıklar içinde gönül kendini kaybetmiş. Her ses bir ses, bir ses O ses değil sanki...Aramak zor değil bulmak isteyene, bulmak zor kaybetmiş olana...

  Ben istemedim mahrumiyeti, vuslata hasret kalmayı...Ben istemedim o kalabalığın içinde seni görüp seslenememeyi, sana dokunamamayı..Ben istemedim bakarken ağlamayı. Kısaca Ey Sevgili; Ben istemedim senden ayrılmayı. Bir, giden olur bir de ardından bakan. Giden sen bakan ben...Fark etmeyen tek şey, ikimizde istemedik ne giden olmayı ne de kalan...Sözler kaynıyor dibine tutmuş. Benden arta kalan üç beş kelimenin anlamsızlığı, o tabanı yanık cümlelerde nasıl can çekiştiği,  kokusu ciğerleri delen nağmelerin berbat tınısı erimekte bir bir...Kızgınlıklarım, pişmanlıklarım, keşkelerim, küsmüşlüklerim, ağlamalarım sızlamalarım hepsi el sallıyor bana rıhtımdan. Dizilmişler. Tek tek gözetliyorum hepsini. Ama hiçbirinin içinde yoksun sen. Sen nerdesin biliyor musun? Hayatımın en yeşil baharında; Tebessümümde, neşemde, kendimi beğenmişliğimde, huzurumda, gözlerimin maviliğinde, kalbimin menekşe kokulu köşesindesin...

   ''İş işten geçti'' de '' İç içten geçmediyse ya'' geçemiyorsa? Dil her şeyi söyler de, gönül dilin söylediklerine itiraz ederse ne olur? O gönül deli olur, divane olur abdal olur...O vakit neylesin işi gücü...''Artık O ben ben değilim'' der ya kalan hani ,giden geri döndüğünde. Eski ben değilim der. Olur ya dönersen bir gün, ben yine benim. Eski benim, yeni benim, içim dışım, olanım olmayanım, eksilenim çoğalanım, hepsi bıraktığın tazelikte. Bayatlayan sadece geçip giden zaman olur...Şimdi ne görüyorsun? Bir resim bir de isim...

   An'ı yaşamak Anı'ları yaşamaktan daha güzel...Hatıralara kazınan, sonu başından belli, başı sonundan habersiz, kökü gövdesi, dalı budağı birbirine karışmış, ayakta durma çabasındaki bir ağaca can suyu vermek...En önemlisi yerini unutmamak, korumak ve SEVMEK...