Sanki yılların tozunu üflemeye hazırlanıyordu bir solukta üç-beş mumun üstüne eğilmiş..Ne de olsa bu mümkündü...Derin bir nefes çekerek o anki gayesi yanan mumları söndürnek gibi gözükse de, içinde biriktirdiği onca şeyi dışarı atmaktı bir çırpıda, yine bu malum günde.

  Her yıl olduğu gibi yine ''yaş''tı herşey...Bir yıl daha yaşlanıyordu her yıl artarak, gözleri yaşlı içten içe üstelik pastası bile...Bütün sevdikleri masadaydı, herkes mutlu gözüküyordu. Çünkü gülümsüyorlardı bir gözleri kendinde. O da hepsine birer göz attı, biraz çaktırmadan biraz tebessümle biraz buruk...Güzel bir gündü nihayetinde mutlu olmalıydı...Kaybettikleri kazandıkları, yanındakiler uzağındakiler, görenler görmeyenler, bilenler hissedenler, gözler kalpler, ruhlar biliyordu ki hepsi kendinleydiler...Gözleri gezinirken masada, bunları geçiriyordu içinden sessiz içler çekerek. Eziyetkar bir çalımla, yutkunamayan boğazı düğümlenince, o an burkuldu tebessümü...Karşısındakilerle göz göze gelmekten kaçtığı andı o an...Mumları söndürdükten sonra alkış tutmak için bekleşen meraklı gözlerle...''Hadi bir dilek tut önce sonra da söndür mumları'' Derin bir nefes aldı. Geçen yılda tutmamış mıydı bu dileği? Ondan önceki sene de...İnatla aynı dileği tutmanın ne manası vardı, olmuyordu işte...Sonra adet yerini bulsun mantığı ile, yine aynı dileği tuttu. Tabi söylenmezdi, ne de olsa gerçekleşmezdi olacaksa da...Böyle düşünürken bir nefesle üfledi mumlara...

  Alkışlar ''İyi ki doğdun '' şarkısı söylenirken hep bir ağızdan, hafifliği tülden kanatları bile hafifte bırakacak kadar narin bir Melek kondu omuzuna usulca. Doğum Günü Meleği, görünürlüğün görünmez sahasından aksetti,  başka ruhlardan getirdiği hediyeleri kalpten kalbe aktarmak için...Eğildi kulağına ılık nefesiyle '' Dileğini tutmaya devam et, sakın vazgeçme...Doğum günün kutlu olsun...''