''Ah nerde o eski ramazanlar'' desekte her yıl, yine de başka bir atmosferi vardır Ramazan ayının...Bereketiyle beraber gelir, insanları birbirine yaklaştırır, maneviyatımız güçlenir...Belki de, aç ve tokun birbirine denk olmaya gayret ettiği yegane zamandır Ramazan.Gönül ister ki bu denge her şartta oluşsun...Zengin ve yoksul diye bir tabir olmasın.Gönüllerimizden vicdan duygusu alınmasın diyorum.

  Sağımızı solumuzu görebiliyor muyuz bakalım bir. Sıcakların yüksek olduğu şu günlerde, dışarda çalışanlara da kolaylıklar diliyorum, hepimize hayırlı ramazanlar olsun, Allah yardımcımız olsun...

Yağmurunda ıslandım, rüzgarında sallandım...
Şükre dönmeyen diller gördükçe, varlığımdan utandım...
Bereket varken israfa yöneldik, kıtlık varken yağmur duasını öğrendik...
Harama uzanan eller çoğaldıkça, varlığımdan utandım...

Masum çocuklar, yaşlı mazlumlar, ilgiye muhtaçlar...
Hakir gözlerle sırtını dönenlere baktıkça, varlığımdan utandım...
Zalim yine zalim, hain yine hain...
Paraya kul olanlar, yürekleri kapalı secdeye kapandıkça, varlığımdan utandım...

Feleğin çemberine dolananlar, şeytana pabucunu ters giydirenler...
Yaradana isyan edenler, ölümlüye taç taktıkça varlığımdan utandım..
Toprağa rahmet, kalplere nur yağdı...
Kimi nasibini aldı, kimi avucunu yaladı...
Mabedinde, dalkavuklar çıkarlarına el pençe divan durdukça,
Varlığımdan utandım...

Kibir tok gezerken, tevazu aç doyurdu...
Merhametten yoksun olanlar, sabra kafa tuttu...
Varlık sahasında, yokluk dilenenleri gördükçe varlığımdan utandım...
Kendini hala cennette zannedenler, yayıldı köşklerine...
Kırılan kalpler üzerinde sefa sürdükçe, varlığımdan utandım...

Sana sığınmanın huzuruyla kapadım gözlerimi,
Uyanılmaz uykulara göz yumdum...
Bütün bunlar birer rüyaymış,
Hakikat O uykudaymış, bunu anladım...
                                                             Sevgilerimle...Bala