Herşeyin bittiğini idrak ettiğinde beynim;
  Başlar bünyemin sonu hasarlı kavgası...
  Kabullenmemeler örneğin; beynim bütünle diretir, kalbim ise yarım ağzıyla dil döker. Sıkışır bazen, daralır...O zamanlarda bağrıma taş döşenir. Dikenli telli duvarlar engeli, yüreğimin darlığını kanatır. O an bir yıkımın çığlığı duyulduğu kadar püselenir...

  Düşlerimin gam köşesinde; kanadı kırık bir kuş gibi yan yatışı var hayallerimin...Bitti der bitti...Bitti gün yüzüne çıkışımın saadeti. Asırlar aşmış aşklar var, hangisinin kavuşmaktır akıbeti? Ben yanarım. Güneş yanar. Kum yanar. İçime dokunan tüm hevesler yanar...
  Bundandır köpüren şelalelerde bağır çağır şarkılar söyleyişim...
  Bundandır buzlu çöllerde ayak sürüyerek toz çıkarışım...
  Bundandır Ummanın derinliklerinde incimi arayışım...
Gülüşümü ödünç verdiğim ''sevgiler'' neden alay içindesiniz? Görmez misiniz kirleri kabaran iştahlar, kokuyor kuytularında. Ezmem, üzmem, ''ben'' kalmışlığımın ustasıyım kaç asırdır.Arzularımın tıkırtısı, sessizliğimin hışırtısı, sevişlerimin lakırdısı, sefa zerreciklerine dönüşmek üzere.
Nazlı bir sallanış bu; sanmayın sarhoşluktan. Kalmadı eser ne neşeden ne hevesten...
Kaçıncıdır bu çileli imtihan? Kederim hesap sorar. Haklı...Ne eyledin onca zaman? Ne öğrendin demez mi? 

                         Aşk mı?

          Bir kelebeğin kanadında yanan,

          Çölde, kızgın kumlar arasında titreyen,

          Arafta bir ömrü bekleyen Ey Aşk!!

          Koca bir çağlayan iken, tek su damlasına kapılan;

          Ummanın derinliklerinde incisini arayan,

          Bir bakışa bir gülüşe kanıp, öyle ziyan olan Ey Aşk!!

          Dünyayı sırtında taşıdın,

          Döndün dolaştın nereye ulaştın?

          Yine bir gönüle düştün, kayıplara karıştın Ey Aşk!!

         Sen hakikat misin?