Canına susayan başka bir can, körü körüne bağlanmış hayata;
Asbap kesmiş kalıplar metresi metresine...
Edilmez duaların, kapanmaz yaraların, onulmaz devaların, avuç içlerindeki çizgilerin değişmez tortusu gibi açtıkça sadece bakmak O'na. Ki...Sormaca yok, büyütmek hiç yok, pire ile devenin birbirlerini umursamadıklarını...Gözden göze hitap, en güzel renklerle edilir...Başka renklere gerek yoktur; Canın Cananı güller içinde olsaydı eğer...Başka kokulara da hacet yoktur; Bülbül Gülünü koklasaydı eğer...

Semaya yükselip toprağa den düşmüşse bir damla SEVGİ, can vermez bu bedene O'ndan gayrısı. Yüzler hoş, gözler ışılsa; Gül yüze hayrandır, yüz  ise bir gülüşe...
Körü körüne bağlanmış bülbül güle, siyah beyaza...Menekşeler rengarenk, bir de hercai her renk...
İnsanın kendisi sözü,
Bir arının balı, çiçeğin özü.
Alemin Kral ve Kraliçeleri dursun bir kenarda,
Bir düşün; nereye dayanıyor varlıkların tözü...

Bir sevgi; severek aramış sevgiyi yürekte. Bir de merhameti, vefayı, bağışlanmayı...Başlar semada, fır dönmekte herşey. Yüzüne yansıyan her yeni ''oluş'' bakır...Dokunamazsın çehren yanar cayır cayır...Deli bir fırtına musallat olursa gölgene, kaçmak nafile bağır çağır...

Avuç içindeki çizgilerle örülü ağlara takıldık ve bahtımıza birer parmak iz bıraktık...Hükmü kati olan, bir bedenin içi ve dışı. Bıraktıklarımızın ne yazı var ne kışı...
Kaç fikir akıllara zarar verdi böyle, bedenlere ise efkar...
Canımız yandı her nefeste,
Boş sırtladık yükümüzü her seferde...Bir off  demedik.
Dağıldı efkarımız ruhmuzun boş odalarına, kimi zaman erkenden filizlendi ''umut''larımız. Kimiz zaman can buldu sevgilinin suretinde hayallerimiz...Her sevdada gözyaşı döken biz, hiç usanmadık ağlamaktan...

Varsın olsun...Buna da yanalım.

Yalnız bir ağacın köklerine sımsıkı sarılmış sevgiler;
Belki bir anne, belki bir baba, belki çocuklar...Sevenler, sevilenler hepsi ordalar...

Ne Mutlular...