Paylaşacaklarım şu an içimden geçiyor olanlardır. Belki canımı yakmaya meyilli deli bir fırtına, belki  kalmışsa  bir iki yaprak dalında bir ağacın dallarını sallamaya üşenen bir rüzgar. Belki de her nefes alıp verdiğimde durağanlığımı sızlatan bir  ışık...

   Yazdıkça anlayacağım hangisi içime derin mezarlar kazacak...Neleri gömecek gözlerim nemli derinlere. Neleri affedecek arsız yüreğim ve nelere göz yumacak gündüzüm gecem... Göz kapaklarım ağırlaşsada ben istemeden kapanmayacak. Çünkü inatçıyım, bu kendimi bana getirir.Olabilirin olma ihtimali varsa bile imkansız eder. Çok şey var içimde biriken ve bir şekilde çıkarmam gerek.  Belki gözden belki elden belki de dilden...Ben de isterdim şimdi şöyle bir yerde olsam şöyle yapsam etsem diye. Ama bu gece çok hayalperest olmayacağım. Hayallerime hayal bile olsa gerçek bir tebessüm sunma niyetinde değilim. kendi gerçeklerimin kendi gülüşüne ihtiyacı var.. Ağlamayı arka odaya bırakıp üstünü sıkıca kapatacağım.Hıçkırarak kıyameti koparsa bile kulaklarım duymayacak.Dedim ya  inatçıyım...Bu gece her kötü şeye sağırım.

     Vermek istediğim tebessüm  geleceğime...Ve yine  görmek istediğim sadece bir tebessüm  sahte de olsa O yüzlerde..Şimdi güzel bir şarkı dinleyerek gözlerimi kapatabilirim bütün inatçılığıma inat...