Aklın fikrin, yad ellerdeki sessizlerin uykusunda. Bölük pörçük rüyalarında derinlerin...O uykuda, hıçkırıklara boğulmuş zebani tutkular.

Hayatta, yanlışı kucaklayanların hepsi dipsiz bir kuyuda. Debeleniyorlar elleri kolları bağlı. Sıkışmışlar boylarınca, boyunlarındaki izler ise yaşları kadar taze ve derin...Acziyet kat kat olmuş, bir emanete tutuklu kalmış çoğullar.

Ay yolunu kaybetmiş, yıldızlar kainatı terketmiş. Sis bulutları kendini bırakmış gitgide koyulaşan geceye. Ruhların birinde gözünü kırptı ilk yıldız ve peşinden ayaklandı diğerleri. Her birinin üstünde birer ışık.

Görüyor musun oğul veren pişmanlıkları ve homurtularını?

Hani nerde oğullar, nerde kızlar(!)? Bir izdiham içinde ruhlar. O ruhlar ki, kalpleri didikliyor  binbir vesveseyle...Bir çıkmışlık var insanoğlunda. Bir çalmışlık  huzuru ve hoşgörüyü...Hırslar boğazını yırtarken böyle, nasıl sükut beklersin?

Düşünsene bir, nasıl düz yolda çelme takıyor ayaklarına bu düzen, bu baskı? Kayıtlı kalmak zorunda olduğun resimli çerçeve nasılda kendinden emin. O mağrur ciddiyet, o katıksız tehlike. Bezginlere çizgili, renkli birer duvar...

Bir kasırga çıkmış bütün çöpleri doldurmuş kuyulara. Gökten kuraklık yağıyor. Bir damla su yok toprağımıza, bir damla sevgi kalmamış tekimize. Zaten söz hakkını çoktan kaybetmiş boşvermişler. Ne gerek var konuşmaya. Sükunet bir dilsizin tekelinde, sükunet sabır işi.

Deli gibi ile başlayan kırk akıllı laf edilse, hangisine kafa sallarsın ya da hangisinde dur dersin? Cennetten kovulacağını düşünüyorsan, zakkumlar çiçeklerini açmış bekler seni bir katta.

Heyhat gece! Heyhat gündüz!

Ortasında yatar bir kuşak dümdüz.

Beden ile ruh arasında sıkışmış nefs,

Hadi! Şimdi yap müdafaanı...