Ben barıştım kendimle
16 Ağustos 2024, 13.04 A- A+
Hayat olanca hızıyla geçerken elimizden kayıp giden zamanların telafisi olmayacak şekilde giderek bizden uzaklaşması, hayatı sorgulamamıza neden oluyor zaman içerisinde. Kendimizle başbaşa kaldıgımız bu sorgulamalar sırasında, ne cok gereksiz hata yaptıgının da bilincine varıyor insan. Ne çok üzülmüş kızmış ve gereksiz degerler anlamlar yüklemişiz insanlara. Ya da tam tersi onlar ne gereksiz anlamlar yüklemişler bizlere. Oysa şairin de dedigi gibi ; dogacak yaşıycak belki sevip sevilecek bir kaç hayvan sevip, bir kaç çiçek koklayıp gidecektik bu dünyadan. Olmadı beceremedik.
Ego denen duyguya yenilip, kırdık ve kırıldık gereksiz yere. Hayatın koşuşturması içerisinde cok degerli zamanları öfkeye kine feda ettik. Sevmek denen duygu hep bu öfke ve kinden sonra geldi nedense. Oysa her canlının tek ihtiyacı sevgiydi onu es geçtik. Sevgi denince aklımıza sadece cinsler arası olan geldi nedense. Gökyüzüne bakmadık misal doyasıya. Bulutların ahenkle dans edişlerinin ardında oluşan o sonsuz sevgiyi göremedik. Bir cocukgun saçlarını okşamanın, bir çiçegin kokusunu olanca güzelligiyle içimize çekmenin ne derece büyük bir sevgi oldugunu farkedemedik.
Saglık denen olay bizi terkettiginde mesela, agrısız geçen bir akşamın nasıl büyük bir olay oldugunu ancak o zaman anladık. Farkında olmaksızın ne çok şeyi tükettik... Kötü bir akşamın izleri var bu gün üzerimde. Önce kendimizi sevmenin her şeyden önemli oldugunu farkettirdi belkide tek bir gece. Yorgun bir sabaha uyanmanın getirisi bellkide bu satırlar. belkide tek yapmamız gereken yaşamakdı doyasıya özgürce kahkahalarla ve mutlu... Tek bir gülüşü bile ziyan etmemeliydik yarının ne getirecegini bilmeden. Artık kin ve öfke yok içimde. Ben barıştım kendimle sarıldım bu gece bana. Okşadım saçlarımı uzun uzun. Bktım aynadaki aksimin göz bebeklerine gül dedim belki yarın yok gül bu gün kahkahalarla... Saglıkla kalın....
Ego denen duyguya yenilip, kırdık ve kırıldık gereksiz yere. Hayatın koşuşturması içerisinde cok degerli zamanları öfkeye kine feda ettik. Sevmek denen duygu hep bu öfke ve kinden sonra geldi nedense. Oysa her canlının tek ihtiyacı sevgiydi onu es geçtik. Sevgi denince aklımıza sadece cinsler arası olan geldi nedense. Gökyüzüne bakmadık misal doyasıya. Bulutların ahenkle dans edişlerinin ardında oluşan o sonsuz sevgiyi göremedik. Bir cocukgun saçlarını okşamanın, bir çiçegin kokusunu olanca güzelligiyle içimize çekmenin ne derece büyük bir sevgi oldugunu farkedemedik.
Saglık denen olay bizi terkettiginde mesela, agrısız geçen bir akşamın nasıl büyük bir olay oldugunu ancak o zaman anladık. Farkında olmaksızın ne çok şeyi tükettik... Kötü bir akşamın izleri var bu gün üzerimde. Önce kendimizi sevmenin her şeyden önemli oldugunu farkettirdi belkide tek bir gece. Yorgun bir sabaha uyanmanın getirisi bellkide bu satırlar. belkide tek yapmamız gereken yaşamakdı doyasıya özgürce kahkahalarla ve mutlu... Tek bir gülüşü bile ziyan etmemeliydik yarının ne getirecegini bilmeden. Artık kin ve öfke yok içimde. Ben barıştım kendimle sarıldım bu gece bana. Okşadım saçlarımı uzun uzun. Bktım aynadaki aksimin göz bebeklerine gül dedim belki yarın yok gül bu gün kahkahalarla... Saglıkla kalın....
YORUMLAR